یک هشدار

قارچ و روزنامه باطله

تولید قارچ در استهبان خوشبختانه از نظر کمی به سطح خوبی رسیده است. هر چند ظاهر امر نشان می دهد که محصول تولیدی از کیفیت قابل قبولی هم برخوردار است و البته این را کارشناسان باید تایید نمایند. با این وجود یک نکته منفی را در بسته بندی این محصول مشاهده می شود که جا دارد برای ارتقاء کیفیت این محصول، مورد توجه تولیدکنندگان و کارشناسان بهداشت و درمان قرار گیرد.

همه ما مشاهده کرده ایم که برای انتقال و عرضه ی قارچ در بازار، این ماده غذایی ارزشمند و مغذی را در سبدهای پلاستیکی و در میان روزنامه های باطله قرار می دهند. زمانی خوانده بودم که "یکی از دلایل عقب ماندگی های ذهنی، مسمومیت با سرب هست." با دیدن این نوع بسته بندی و حمل قارچ، این جمله برایم تداعی شد. در داخل ماده ی چاپی روزنامه ها مقادیری سرب وجود دارد. سرب می‌تواند از طریق چسبیدن تکه های کوچک روزنامه به قارچ، وارد آن و سپس بدن شود. با ورود سرب به بدن، اختلالات خونی، عقب ماندگی های ذهنی، آلزایمر و ... ایجاد می‌شود. به نظر می رسد تغییر نوع بسته ی قارچ، این خطر بالقوه را از بین خواهد برد و کیفیت آن را ارتقاء خواهد بخشید. می توان به جای روزنامه باطله از کاغذهای گراف استفاده نمود.  گزینه های جایگزین را شما پیشنهاد دهید.

امیدوارم این متن کوتاه تلنگری باشد برای زدودن این خطر، بی تردید با انجام آن کیفیت محصول افزایش پیدا کرده و بازار بهتری نیز پیدا خواهد کرد.

ما و جنگل ها

جنگل ها، ریه های زمین

جنگل (forest) به بخشی از زمین گفته می‌شود که از درخت و درختچه و گیاهان علفی پوشیده شده و بین گیاهان و جانوران آن، اشتراک زیستی به وجود آمده است. جنگل یک اکوسیستم است بدین معنی که یک محیط پویا و نظام مند است و کم و زیاد شدن هر یک از اجزاء تشکیل دهنده ی آن، تعادل آن را بر هم خواهد زد. ایران با مساحت ۱۶۴،۸۱۹،۵۰۰ هکتار دارای 134،307،839 هکتار منابع طبیعی (8/82 درصد مساحت کشور) شامل 3/14 میلیون هکتار جنگل (8/8 درصد مساحت کشور)، 2،665،067 هکتار بیشه‌زار و درختچه‌زار (6/1 درصد)، 7/84 میلیون هکتار مرتع (3/52 درصد)، 6/32 میلیون هکتار بیابان (1/20 درصد) می باشد و 2/33 میلیون هکتار دیگر را زمین‌های کشاورزی و شهرها و غیره تشکیل می‌دهد.

استان فارس مقام نخست را از نظر وسعت جنگل ها در کشور داراست و حدود 2/2 میلیون هکتار از عرصه های ملی فارس را جنگل های سرسبز پوشانده است که تقریبا 9/17 درصد از مساحت استان را تشکیل می دهد. بر اساس ماده یکم تصویب نامه قانون ملی شدن جنگل های کشور مصوب 27/10/1341 هیئت وزیران، "از تاریخ تصویب این قانون عرضه و اعیانی کلیه جنگل‌ها و مراتع و بیشه‌های طبیعی و اراضی جنگلی کشور جزء اموال عمومی محسوب و متعلق به دولت است ولو این که قبل از این تاریخ افراد آن را متصرف شده و سند مالکیت گرفته باشند." جنگل ها تصفیه کننده ی طبیعی هوا و تامین کننده ی اکسیژن هستند، منایع آب زیرزمینی را تقویت می کنند، گرد و غبار را از هوا می گیرند، از آلودگی صوتی می کاهند، هوا را تعدیل و تلطیف می کنند، محصولات مختلفی تولید می کنند، از فرسایش خاک جلوگیری می کنند، سیلاب ها را کنترل می کنند و ...

بی شک حفاظت و نگهداری جنگل ها یک وظیفه ی عمومی است و کلیه ی افراد جامعه باید از این نعمت خدادادی بطور جدی محافظت نمایند. زیرا دولت ها به تنهایی و بدون مشارکت آحاد مختلف مردم قادر نخواهند بود تا از این سرمایه ملی محافظت نمایند. 

سفرهای سبز

به سرطان نزدیک می شوید!

فارس ...، به همین زودی ها!

با خشکیدن و خشکاندن تالاب های فارس، کانون هایی برای ایجاد ریزگرد به وجود آمد. متاسفانه ریزگردها عوامل بیماری زا را از بستر خشکیده ی تالاب ها، با خود تا دورترین نقاط حمل خواهند کرد. این ذرات هولناک شامل فلزات سنگین، بازمانده های کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات، پسماند و فاضلاب کارخانه ها و کارگاه هایی که به رودخانه ها و نهایتا تالاب ها سرازیر شده اند و ... می باشد.

ما به خود و نسل های آینده بدهکاریم!

ما بدترین ها را برای فرزندان خود به یادگار گذاشتیه ایم!

ما نسلی هستیم که مورد لعن ونفرین فرزندان خود قرار خواهیم گرفت!

کاش کاری کنیم و بیشتر از این نابودگر خود، ایرانیان و ایران زمین نباشیم.

ما خفتگان تاریخ لقب خواهیم گرفت!

نوروزتان مبارک!

طرح "ساعت زمین" چیست؟

ساعت زمین

ساعت زمین یک رویداد جهانی سازماندهی شده توسط صندوق جهانی طبیعت (به انگلیسی: World Wide Fund for Nature‏) است و در آخرین شنبه ماه مارس هر سال برگزار می شود. خانواده ها و کسب و کار با خاموش کردن چراغ ها و سایر دستگاه های الکتریکی غیر ضروری خود به مدت یک ساعت آن را یادآوری می کنند و آرمان نخست این اقدام این است که آگاهی درباره تغییرات آب و هوایی و نیاز به مصرف محتاطانه انرژی در جهان ابقا شود. این رویداد برای اولین بار در سیدنی استرالیا توسط Leo Burnett و صندوق جهانی طبیعت (wwf) در حالی برگزار شد که نزدیک به 2.2 میلیون نفر در آن شرکت کردند و چراغ های غیر ضروری خود را خاموش کردند. به دنبال این حرکت شهرهای دیگر دنیا نیز به این رویداد پیوستند و در روز 23 مارچ سال 2008 از ساعت 8:00 شب تا 9:30 این رویداد را به ثبت رسانیدند.

پیشینه

با توجه به یافته های علمی سازمان wwf استرالیا با آژانس تبلیغاتی لئو برنت در سیدنی به بحث و ایده پردازی در مورد تغییرات آب و هوایی اقدام نمودند. این ایده در سال 2006 بزرگتر و پیشرفته تر شد که بعنوان یک تلنگر بزرگ از آن قلمداد شد. Wwf استرالیا بهمراه شهردار سیدنی و یک کمپانی بزرگ چندرسانه ای توافق کردند که از این رویداد حمایت کنند و در سال 2007 ساعت زمین در 31 مارچ ساعت 7:30 در سیدنی استرالیا برگزار گردد.

برگرفته از وبگاه رسمی ساعت زمین

روز جهانی رودخانه ها

روز جهانی حفاظت از رودخانه‌ها

14 مارچ (23 یا 24 اسفند) به عنوان "روز جهانی حفاظت از رودخانه‌ها در برابر سدسازی" نامیده شده است. سدهای ساخته شده آن چنان آورد رودخانه‌ها را در پایین دست کم کرده اند که تالاب های زیادی را به نابودی کشانده و به تبع آن، به کشاورزی‌ها و باغ‌داری‌ها و ...‌ مناطق پایین دست آسیب های جبران ناپذیری وارد کرده اند. بسیاری از این سدها مثل سد سیوند سرمایه های گزافی از مملکت را به باد دادند و نه تنها هیچ آبی در پشت آن وجود ندارد، بلکه عامل خشکی تالاب بختگان نیز شد. روستاها و کانون های جمعیتی بسیاری به همین دلیل تخلیه و خالی از سکنه شدند و هزاران نفر آواره شدند.

همه می دانیم که ایران بر روی کمربند خشک جهان قرار گرفته است. ایران و کلا خاورمیانه بیشتر از کشورهای دیگر در معرض تهدیدات ناشی از تغییرات اقلیمی و گرم شدن کره‌ی زمین قرار دارد. ما ناگزیریم تا واقعیتی به نام بحران آب را جدی بگیریم و دولت ها نیز باید برای کاستن از آسیب های این بحران، برنامه ریزی کنند. باید دخالت در سامانه ی طبیعی رودخانه ها را کاهش دهیم و مدیریت منابع آب و الگوهای مصرف آب را اصلاح نماییم.

عنوان "سومین کشور سدساز جهان" زیبنده ی ایران زمین نیست. روز جهانی رودخانه ها مجالی است برای این که بتوانیم توجه دولتمردان و جامعه را به آسیب های وارد شده به رودخانه ها جلب نماییم و سدها را به عنوان عاملان مخرب زیست بوم کشور نقد نماییم.

گیاهانی که رو به انقراضند.

برداشت های بی رویه سبزی های کوهی شروع شد!

دشت ها و کوه های استهبان سرشار از گیاهانی است که از قابلیت‌های گوناگونی در زمینه‌های خوراکی، دارویی یا علوفه‌ای برخوردار هستند. کوه های استهبان از جمله مناطقی است که از نظر تنوع گیاهان به ویژه گیاهان دارویی بسیار غنی می باشد. بُن سرخ، آنغوزه، سیدَر، کَنگر، گاوزبان، بابونه، نوند مریم و ... از این نمونه گیاهانند اما متاسفانه در دهه ی اخیر برداشت های بی رویه و بهره برداری های نامناسب از این موهبت های خداوندی، برخی گونه ها را در خطر نابودی قرار داده است. هر ساله و با آغاز بهار و رویش این گیاهان ارزشمند، افراد زیادی (که چند سالی است غیر بومی ها نیز به آنها اضافه شده اند.) با ریشه کن کردن این گونه های خوراکی یا دارویی و فروش آن ها در بازار، سود فراوانی را به دست می آورند. در چند سال اخیر این برداشت ها به شدت افزایش یافته است که تاثیرات غیر قابل جبرانی را به اکوسیستم منطقه و بقای گونه ها وارد خواهد ساخت. برداشت های حریصانه ای که عمدتا هم همراه با ریشه کنی است، باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و رویشگاه این گونه ها، فرسایش خاک و به هم خوردن تعادل زنجیره غذایی خواهد شد. این ها بعضی از پیامدهایی جبران ناپذیری هستند که در حال وقوع اند.

برای کاهش این اثرات زیانبار راهکارهای مختلفی پیشنهاد شده است که می توان به نمونه های زیر اشاره کرد:

-کشت و توسعه این گیاهان در مناطق مختلف و انتقال آنها به سایر نقاط و بیان ضرورت رشد و نمو آنها در مراتع

-مسدود کردن مسیرها و جاده‌های منتهی به این مناطق در فصل بهار

-اجرای جدی‌تر قوانین موجود

-آموزش صحیح درباره چگونگی و زمان چیدن گیاهان

-بازگو کردن اهمیت این گیاهان برای اهالی منطقه

-اطلاع‌رسانی در نشریات

به دلیل استقبال بیشتر مردم از این گیاهان در طی چند سال گذشته، می‌توان با استفاده از شیوه های صحیح بهره‌برداری، آنها را با قیمت واقعی و در زمان مناسب به دست مردم رساند و یا برای پرورش این گیاهان اقدام کرد. به هر روی ادارات منابع طبیعی و محیط زیست باید بیش از پیش مترصد و مراقب عرصه های طبیعی باشند. بی تردید بسیاری از مردم و نیز گروه های زیست محیطی پشتیبان آن ها خواهند بود.

نابودی مراتع و جنگل ها

آمریکا یا بُزها، مسئله این است!

بُز هر گیاهی را می خورد. بُز گاهی از خوردن کاغذ و برخی زباله ها هم چشم پوشی نمی کند. از شاخه و برگ های درخت ها، درختچه ها و گیاهان علفی تغذیه می کند. این حیوان با ایستادن روی دو پای عقب خود از برگ شاخه های بالایی درختان استفاده می کند. علف ها را از سطح خاک و از روی ریشه جدا می کند. بُز باعث فقیر شدن و حتی از میان رفتن مراتع و جنگل ها، نابود شدن پوشش گیاهی، افزایش فرسایش خاک و در نتیجه تخریب محیط زیست می شود. شاید بتوان بُز را زیان آورترین حیوان به شمار آورد. این حیوان تقریبا کلیه ی شاخه های سبز نهال ها را از بین می برد. گاهی شاخه های جوان را تا ارتفاع قابل ملاحظه ای می خورد. چرای بی رویه بُزها یکی از دلایل کاهش پوشش گیاهی می باشد.

برای شاهد این ادعا می توان از مراتع و جنگل های کوه تودج (استهبان) بازدیدی کرد. مراتع و جنگل های کوه تودج زمانی جزء غنی ترین مراتع کشور بود، اما چرای بی رویه ی دام (به ویژه بُز)، تصرف اراضی، آتش سوزی و ... تاثیرات وحشتناکی بر دوام و پایداری آن گذاشته است. کارشناسان معتقدند که امروزه چرای دام  در ایران 5 برابر توان اکولوژیک کشور است. بدین ترتیب نیازی به دشمن خارجی نخواهیم داشت. متاسفانه ادامه این روند فرجامی جز نابودی کشور را به ارمغان نخواهد آورد.

شاید بهتر باشد آمریکا را ول کنیم و بُزها را بچسبیم!!!

15 اسفند روز درختکاری

روز درختکاری

امروز 15 اسفند 94 دانش آموزان دبستان محیط زیستی یار مهربان "روز درختکاری" را گرامی داشتند. از قبل گودال هایی برای نهال کاری توسط شهرداری در بلوار سرداران آماده شده بود. ادارات منابع طبیعی و حفاظت محیط زیست استهبان نیز همراهان برنامه بودند. قبل از اجرای برنامه نکاتی در مورد درخت و علت درختکاری عنوان شد. دانش آموزان نیز دانش خود در مورد چرایی درختکاری را بیان کردند. مهندس علیشاهی رئیس اداره منابع طبیعی نیز صحبت کوتاهی در مورد حفاظت از جنگل ها و طبیعت بیان کردند و در ادامه کتاب "همیار طبیعت" توسط همکار ایشان و از طرف آن اداره به دانش آموزان اهداء گردید.

جا دارد از شهردار محترم به دلیل همکاری های بی دریغ و نیز روسای ارجمند ادارات منابع طبیعی و محیط زیست استهبان، آقایان علیشاهی و صفایی به خاطر همکاری و حضور خود و کارکنانشان قدردانی گردد.