پخش فیلم مستند

مادرکُشی

پنجشنبه 30 اردیبهشت           ساعت 8:30 شب              پارک آبشار

جشنواره بین المللی فیلم سبز

پلشتی های زباله

اولین و کمترین پیامد دفن غیر اصولی زباله، ایجاد پلشتی و نازیبایی طبیعت است. اینجا محل دفن زباله ها در استهبان است، هر چند تلاش های شهرداری استهبان را نباید نادیده گرفت اما تا رسیدن به سطح قابل قبول راه طولانی در پیش است. دفن غیر اصولی زباله ها تاثیرات منفی زیادی دارد که می توان به تغییر کیفیت خاک، نفوذ شیرابه ی زباله به آب های زیر زمینی، آلودگی شدید محیط، ایجاد بوی نامطبوع، ازدیاد جانوران و حشرات موذی، آلودگی هوای منطقه و ... اشاره نمود. کاش یکی از سرمایه گذاری های پایه ای شهرداری، رسیدگی به همین موضوع باشد. این کار شاید نمود آنی نداشته باشد اما تاثیر بسیاری بر سلامتی اهالی و افزایش کیفیت زندگی آنها دارد. انجام این کار می تواند دستیابی به اهداف "شهر تمیز" را نیز تسریع نماید.

دردسرهای انتقال بین حوضه‌ای آب استهبان

گفت و گویم با خبرگزاری مهر در مورد انتقال آب چاه های علی آباد

چندی پیش تصمیم گرفته شد برای حل بخشی از مشکلات آب شرب مردم شهرستان فسا که با شهرستان استهبان در شرق فارس با یکدیگر هم‌مرز هستند چند حلقه چاه در استهبان حفر و آب آن به فسا منتقل شود. این در حالیست که مردم  استهبان اعتقاد دارند خودشان با کمبود آب شرب دست و پنجه نرم می کنند و بیشتر از مردم فسا به این آب نیاز دارند. گلایه های مردم استهبان در این رابطه تا جایی پیش رفت که مردم این شهرستان در تجمعی که طی هفته‌های اخیر رخ داد نسبت به توقف طرح تاکید کنند. در این رابطه یکی از کنشگران و فعالان محیط زیست شهرستان استبهان پیرامون جزئیات این انتقال بیان کرد: چند سال پیش برای تامین آب شرب فسا مجوز بهره برداری از چاه های آب استهبان صادر می شود  و سه حلقه چاه کار انتقال آب را انجام می دادند...

ادامه گفت و گو را در خبرگزاری مهر بخوانید.

اعتراض به انتقال آب

شنبه 25 اردیبهشت 1395

تجمع و اعتراض مردم و مسئولین در کنار چاه های حفر شده در منطقه علی آباد (استهبان) که آب آن ها به شهر همجوار پمپاژ می شود.

سرانجام چاه های علی آباد چه خواهد شد؟

تجمع مردم در اعتراض به انتقال آب از روستای علی آباد (استهبان) به فسا - چند ماه پیش

گزارش کامل به زودی منتشر خواهد شد.

جشنواره فیلم سبز

نامه به هیات‌رییسه مجلس برای طرح حفظ کاربری اراضی کشاورزی

به‌نام خدا

حضور محترم هیأت‌رییسه‌ی مجلس شورای اسلامی

با عرض سلام و تقدیم ادب و احترام خدمت نمایندگان شریف ملت

قطعاً مستحضرید که طرح موسوم به «حفظ کاربری اراضی کشاورزی»، که بر اساس اصل 85 قانون اساسی در کمیسیون کشاورزی تدوین گردیده، چگونه در ماه‌های اخیر اسباب آشفتگی ذهنی تمامی دست‌اندرکاران و کنشگرانِ حوزه‌ی محیط زیست و منابع طبیعی کشور شده، به‌طوری که در این‌باره بالغ بر ده‌ها مقاله‌ی انتقادی در رسانه‌ها منتشر شده و نسبت به آن نامه‌های اعتراضیِ بسیاری با امضای شماری از استادان و فعالانِ این حوزه‌ها در سراسر کشور و حتی کارشناسانِ «سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور» تهیه شده است که این‌ها بخشی از این نمود نگرانی‌ها در مواجهه با تدوین طرحی نابه‌جا و در تعارض کامل با اصول محیط‌زیستی و صیانت پایدار از عرصه‌های طبیعی کشور است.

امید این بود که طراحان طرح با توجه به واکنش یکپارچه دغدغه‌مندان حوزه‌های یادشده از این طرحِ خام عدول کرده و اگر نیتی مبنی بر حفظ کاربری اراضی کشاورزی دارند دست‌کم بر اساس اختیار اصلاحی خود در همین راستا اقدام نمایند، و در مبحث مهم جنگل‌ها و منابع طبیعی ورود و نسبت به آن تعیین تکلیف ننمایند، لیکن مواد متعدد این طرح و روند کار و اصلاحیات پی در پی، که عملاً هیچ‌گونه تغییر محتوایی را شامل نیست، حاکی از مسایل دیگری است که ورود به آنها هدف این نامه‌ی سرگشاده نیست. لیکن خواست ما، جمعی از کنشگران حوزه‌های محیط زیست و میراث فرهنگی در سراسر کشور، از هیأت‌رییسه و نمایندگان شریف ملت این است که بررسی موضوعی تا این حد مناقشه‌برانگیز و به‌ویژه تا بدین پایه از اهمیت را، که نسبت به 85 درصد از اراضی کشور تعیین تکلیف می‌کند، به فرصتی مناسب و با نظر تمامی نمایندگان موکول نمایند تا مبادا از باب تصویبی شتاب‌زده و بحث‌برانگیز ــ آن‌هم در این چند روزِ کاری باقی‌مانده از مجلس نهم که در آنها با سرعت به برخی امور معوقه رسیدگی می‌شود ــ ضربه‌ای جبران‌ناپذیر بر عرصه‌های طبیعی و انفال کشور وارد شود که هم‌اکنون هم در وضعیتی بسیار أسف‌بار به سر می‌برند.

پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی                                iran-pooyesh.ir

روز جهانی پرندگان مهاجر

"21 اردیبهشت روز جهانی پرندگان مهاجر"

آه از آن روز که از بام جهان نغمه مرغی نرسد!

ایجاد منطقه گردشگری به چه قیمتی؟!

آیا پیامدهای گردشگری ناپایدار را باید پذیرفت؟ حضور بی برنامه و بدون کنترل خیل گردشگران در مناطق گردشگری استهبان، به ویژه "سرآسیاب" چه دست آوردهایی خواهد داشت؟ آیا باید چشم خود را بر اثرات نابودگر این حضور بی حساب و کتاب ببندیم تا هر روز جمعیت ورودی گردشگران را افزایش دهیم؟

وقتی سیل گردشگران بدون هیچ محدودیتی و فارغ از هر گونه کنترلی وارد منطقه می شوند، نباید انتظاری به جز تخریب این مناطق داشت. متولیان و مسئولان از جمله جهاد کشاورزی، اوقاف و امور خیریه، محیط زیست و به ویژه شهرداری، باید قوانین و محدودیت هایی را برای گردشگران لحاظ نمایند. گردشگر باید بداند که اجازه ورود به با باغات را ندارد -هر چند حائل و دیواری وجود نداشته باشد- گردشگر باید بداند که در صورت ایجاد هر گونه خسارت جریمه خواهد شد، ضروری ست که گردشگر متوجه باشد اگر درختی را شکست یا زباله هایش را در محل گذاشت، جریمه خواهد شد. او باید یاد بگیرد که تنها می تواند در راه های موجود قدم بردارد و نه هر جا که اراده نماید و ... اما متاسفانه تنها و تنها افزایش حجم گردشگران مورد نظر است و دیگر هیچ!

نگاه مصرف گرایانه به این موضوع نتیجه ای جز نابودی منابع اولیه و در پی آن نابودی منطقه نخواهد داشت. از این که هر هفته چند صد نفر مسافر و گردشگر به استهبان می آیند، باید شادمان بود اما این را نیز باید بدانیم که ادامه ی این سبک گردشگرپذیری، نوعی خودزنی آگاهانه هست. هم اکنون که کمتر از دو سال از احداث آبشار مصنوعی گذشته است، پیامدهای حضور خیل گردشگران را با نابودی روزافزون درختان چنار، فرسایش شدید خاک در منطقه، خشک شدن بیشتر درختان گردو، افزایش حجم زباله ها و ... مشاهده می کنیم. جبران خسارت نه امکان پذیر است و نه عاقلانه. آیا حفاظت از داشته هایمان سهل تر از جبران مافات نیست؟! جبران خسارات، به دلیل تعداد تخریب ها که رابطه مستقیمی با تعداد گردشگران دارد، تقریبا بی نتیجه خواهد بود. به عنوان مثال به جای هر درخت چناری که خشک می شود یا می شکند، اگر درختی هم کاشته شود به سرانجام نخواهد رسید. چون محافظت از یک نهال نورسته بسیار سخت تر از یک درخت تنومند است. کاش برنامه هایی بلند مدت و زیر بنایی طراحی شود تا بتوان با نگاهی به توسعه ی پایدار منطقه، بازخوردهای آن را بدون تخریب و نابودی منابع اولیه، در دراز مدت ببینیم. راهکارهای بسیاری وجود دارد که بتوان ضمن نگهداری این موهبت ها، از این سرمایه های خداوندی بیشتر بهره برد.

(عکس ها از سرکار خانم سارا سعیدی)