رسالت رسانه ها و صدای سمن ها هم راستاست

در ابتدا باید به تعاریف نگاهی بیندازیم. "رسانه" وسیله ای برای نقل و انتقال اطلاعات، ایده ها و افکار افراد یا جامعه است که به خودی خود رسالت مهمی را بر عهده دارد. رسانه ها می توانند کارکردهای متفاوتی داشته باشند؛ مثل نظارت، آموزش، فرهنگ سازی، آگاهی بخشی، سرگرمی و ... که این، اهمیت و ضرورت آن را می رساند. "سمن" یا سازمان مردم نهاد نیز یک سازمان غیردولتی و غیرانتفاعی است که هیچ گونه وابستگی به حاکمیت ندارد، مستقلا و بر اساس اهدافی مشخص و در راستای قوانین کشور فعالیت می کند. رسانه ها و سمن ها مسیری مشخص برای رسیدن به اهداف شان برای خود ترسیم کرده اند و رابط بین جامعه و دولت ها هستند. کاش به این سوال بپردازیم که آیا هرکدام از این ها می توانند بر دیگری تاثیر داشته باشند یا نه؟ این تاثیر به چه میزان است؟

می دانیم که سمن ها نقشی واسطه ای بین مردم و حاکمیت دارند، به این معنی که با ایجاد یک حلقه اتصال بین اقشار مختلف جامعه و مسئولین در رده های مختلف مدیریتی، می توانند خواسته ها و نیازها، ضعف ها و کمبودها و مشکلات پیدا و پنهان جامعه را شناسایی کرده و به درون بدنه مدیریت کشور انتقال دهند. سمن ها ارتباط جامعه و حاکمیت را از طریق رسانه ها تقویت می کنند. نتایج و بازخورد هایی که از پی این تعامل حاصل می شود، منجر به تغییر رفتار، پیشرفت، حفاظت، پیشگیری و ... در جامعه می گردد. نقش رسانه ها در این جا مشهود است، انعکاس مشکلات جامعه و سپس بازتاب نتایج عملکردهایی که برای رفع آن مشکلات انجام شده است. رسانه های جمعی با انعکاس فعالیت ها و آموزش های عام المنفعه ی سمنها (سازمان های غیر دولتی)، می توانند حسی امید بخش را برای سمن ها و مردم ایجاد کنند. اطلاع رسانی می تواند منجر به انتقال تجارب ارزنده بین سازمان های غیر دولتی شود. تجربه های موفق و فعالیت های شاخص و تاثیرگذار یک سمن، هزینه های انجام آن را در سمنی دیگر کاهش خواهد داد. رسانه ها با تشریح عملکردهای موفق سمن ها علاوه بر فرهنگ سازی، به گونه ای نقش یک رسانه آموزشی را ایفا خواهند کرد. سمن ها در مسیر تقویت زیر ساخت های فکری و ذهنی جامعه در حوزه های مختلف، پتانسیل و ظرفیت بالایی دارند و زمانی که رسانه ها در کنار آن ها قرار بگیرند و همسو شوند، بازخوردهای اثربخش فعالیت، بسیار زودتر حاصل خواهد شد. هم چنین رسانه ابزاری قدرتمند و مفید برای کمک به ایجاد یک شبکه ی تخصصی و تاثیرگذار بین سمن هاست. ایجاد شبکه های استانی و کشوری در حوزه های مختلف، مرهون همیاری رسانه های گوناگون است. با همسو شدن و هم افزایی سمن های عضو یک شبکه، اهداف والاتر و مهم تری دنبال خواهد شد.

شاید نقادی یکی از وجوه مشترک رسانه و سمن باشد. سازمانهای غیر دولتی زبانی گویا و جسور برای بیان دردهای جامعه هستند. بررسی، پیگیری و ارائه راهکار برای برطرف کردن یک مشکل و ضعف، ناچارا سمنها را در مسیرهایی قرار می دهد که مورد بی مهری طرف مقابل قرار می گیرند. (اشخاص حقیقی یا حقوقی) این جا رسالت و نقش رسانه ها نمود پیدا می کند، رسانه ها همانند یاوری دلسوز و متعهد در کنار سمن قرار گرفته و با اطلاع رسانی، واقعیت یک ضعف یا تخلف یا کوتاهی را نشان می دهند. بنابراین همگرایی رسانه ها و سازمان های مردم نهاد عملا مانعی برای گریز از قانون و نیز کاهش تخلفات خواهند شد و در راستای تامین امنیت روانی و سلامت جامعه نقش بسزایی را بر عهده خواهند داشت.

یکی از ویژگی های مهم سمنها، الزام و تعهد به کار گروهیست. انجام فعالیت ها در سمن ها به صورت مشارکتی و گروهی، ضرورتی غیر قابل انکار است. اعضاء یک سمن یاد می گیرند که چگونه در کنار هم و علیرغم وجود اختلاف نظرهای اساسی، یک فعالیت را به بهترین شکل ممکن به سرانجام برسانند. رسانه ها با تهیه یک یادداشت و گزارش از فعالیت های گروهی سمن ها و انتقال آن به بطن جامعه، می توانند "حس مشارکت و کار گروهی" را به جامعه منتقل نمایند. چیزی که امروزه در جامعه ایرانی کمتر دیده می شود و نیاز به تقویت دارد، یادگیری کار گروهی و مشارکت جمعی است. با نهادینه کردن این رفتار، حس مسئولیت پذیری اجتماعی در بین مردم و جامعه گسترش خواهد یافت و بنیان اجتماعی کشور تقویت می یابد.

این نکته مهم را نباید فراموش کنیم که در بین شاخصه های توسعه یافتگی جوامع، هم سمن ها و هم رسانه ها نقشی اساسی دارند. به هر میزان که تعامل این دو مولفه ی توسعه یافتگی بیشتر و پررنگ تر باشد، تاثیرات مثبت این ارتباط در جامعه نمایان تر دیده می شود. پس بهتر آن است که هم رسانه ها و هم سمن ها در مسیری گام بردارند که موجبات تقویت یکدیگر را فراهم نمایند و از طرفی مسیر نیل به اهداف خود را هموارتر سازند.

*ویژه نامه روزنامه شهروند به مناسبت نمایشگاه مطبوعات

نامه پویش پاسداری به رئیس جمهور

پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی در نامه‌ای به رییس‌جمهور خواهان شد:

دکتر مهدی حجت را به ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بگمارید.

پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی انتصاب دکتر مهدی حجت را به ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از رییس‌جمهور خواهان شد. پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، که در هنگام انتخابات مجلس شورای اسلامی توسط شماری از فعالان قدیمی عرصه‌های میراث فرهنگی و محیط‌زیست شکل گرفت، در نامه‌ای به رییس‌جمهور خواهانِ حضورِ شخصیت‌هایی کارشناس و آشنا به میراث فرهنگی بر مسند سازمانِ میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شد. در آغازِ این نامه، که برای 42 نماینده‌ی حامی پویش یادشده رونوشت شده، آمده است «از آن‌جایی که همواره شعار این دولت احترام به رای مردم بوده، پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، که برآمده از فعالان این دو حوزه است، با توجه به وضعیت اسفناکی که میراث فرهنگی و صنایع دستی و در پیِ آن گردشگری کشور با آن روبه‌روست، خواهانِ آن است که فردی کارشناس و با تجربه‌ای برآمده از ساختارِ تخصصیِ چنین نهادی را به ریاستِ «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» کشور بگمارید.»

متن کامل نامه‌ی دبیران 17 شاخه‌ی «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» به رییس‌جمهور به شرح زیر است:

ریاست محترم جمهور

جناب آقای دکتر حسن روحانی

از آن‌جایی که همواره شعار این دولت احترام به رای مردم بوده، «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» که برآمده از فعالان این دو حوزه است، با توجه به وضعیت اسفناکی که میراث فرهنگی و صنایع دستی و در پیِ آن گردشگری کشور با آن روبه‌روست، خواهانِ آن است که فردی کارشناس و با تجربه‌ای برآمده از ساختارِ تخصصیِ چنین نهادی را به ریاستِ «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» کشور بگمارید؛ امری که در انتصابِ نخست‌تان بر این سازمان، شاید به خاطر شیوه‌ی برخورد مجلس پیشین با وزیرانِ پیشنهادی شما، نادیده گرفته شده بود. میراث فرهنگی سنگ بنای گردشگری پایدار است و دستاوردِ تفکری جز این، تنها به رونقی موقت در امر گردشگری‌ می‌انجامد که با بازگشت صلح به منطقه و نابود شدن میراث فرهنگیِ باقی‌مانده و رهاشده‌ی کنونی، این رونق ناپایدار هم‌چون حبابی گذرا بر سطح دریای توسعه‌ی کشورمان خواهد ترکید و پس از چندی آنچه از این کشور کهن برای فرزندان‌مان به جای خواهیم گذارد ویرانه‌ای است فاقد نشانه‌های بزرگیِ تاریخی که هیچ جذابیتی برای همان اندک گردشگرانِ فرهنگی هم، که با وجود برخی دشواری‌ها راهیِ ایران می‌شوند، نخواهد داشت.

ما به عنوانِ نمایندگان بخشی از جامعه‌ی مدنی، که پیش از این همواره حامی شما بوده‌ایم، خواهانِ حضورِ شخصیت‌هایی کارشناس و آشنا به میراث فرهنگی بر مسند این سازمانِ تخصصی هستیم. بر این پایه، دکتر مهدی حجت را که دغدغه‌ای جز حفظ آثار گرانقدر تاریخی‌مان برای نسل‌های آینده ندارد برای تصدی این مقام پیشنهاد می‌دهیم تا در سایه‌ی بهبود وضعیت میراث فرهنگی‌مان بتوانیم برنامه‌ای اصولی و نه شعاری برای توسعه‌ی گردشگری پایدار بریزیم.

با احترام 

دبیر شاخه‌ی آذربایجان شرقیِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ احمد رحمانی

دبیر شاخه‌ی آذربایجان غربیِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ امین سلمانیان

دبیر شاخه‌ی اردبیلِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ الیار عاصمی‌زاده

دبیر شاخه‌ی اصفهانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ احمد صرامی

دبیر شاخه‌ی ایلامِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ مهدی نظری

دبیر شاخه‌ی تهرانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ رضا نیکپور

دبیر شاخه‌ی خوزستانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ مجتبی گهستونی

دبیر شاخه‌ی سمنانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ ژینوس طاهریا

دبیر شاخه‌ی فارسِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ رسول حاجی‌باقری

دبیر شاخه‌ی قزوینِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ افشین صفی‌پور

دبیر شاخه‌ی کهگیلویه و بویراحمدِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ صادق دوپیکر

دبیر شاخه‌ی گلستانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ اسماعیل پهلوان

دبیر شاخه‌ی گیلانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ رامین محمدیان

دبیر شاخه‌ی لرستانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ بابک الوندیان

دبیر شاخه‌ی مازندرانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ محمد عظیمی

دبیر شاخه‌ی هرمزگانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ ناصر بوهندی

دبیر شاخه‌ی همدانِ پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی ـ حسین زندی

رونوشت به:

1. نماینده‌ی محترم مردمِ تبریز ـ اسکو ـ آذرشهر در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان

2. نماینده‌ی محترم مردمِ تبریز ـ اسکو ـ آذرشهر در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم دکتر زهرا ساعی

3. نماینده‌ی محترم مردمِ ارومیه در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای سیدهادی بهادری

4. نماینده‌ی محترم مردمِ گرمی در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای میرحمایت میرزاده

5. نماینده‌ی محترم مردمِ اردبیل در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر محمد فیضی

6. نماینده‌ی محترم مردمِ اصفهان در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم ناهید تاج‌الدین

7. نماینده‌ی محترم مردمِ اصفهان در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر حیدرعلی عابدی

8. نماینده‌ی محترم مردمِ ایلام در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای جلال میرزایی

9. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر محمدرضا عارف

10. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر سیدفرید موسوی

11. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی مطهری

12. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم سهیلا جلودارزاده

13. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی نوبخت حقیقی

14. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم پروانه مافی

15. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر غلامرضا حیدری

16. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای الیاس حضرتی

17. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر محمدعلی وکیلی

18. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم سیده فاطمه حسینی

19. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر مصطفی کواکبیان

20. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم فریده اولادقباد

21. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای داود محمدی

22. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر محمود صادقی

23. نماینده‌ی محترم مردمِ سمنان در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر احمد همتی

24. نماینده‌ی محترم مردمِ شیراز در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای علی ‌اکبری

25. نماینده‌ی محترم مردمِ قزوین در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، سرکار خانم سیدحمیده زرآبادی

26. نماینده‌ی محترم مردمِ کنگاور در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای حسن سلیمانی

27. نماینده‌ی محترم مردمِ بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای غلام‌محمد زارعی

28. نماینده‌ی محترم مردمِ گچساران و باشت در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر غلامرضا تاج‌گردون

29. نماینده‌ی محترم مردمِ گرگان در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای نورمحمد تربتی‌نژاد

30. نماینده‌ی محترم مردمِ لنگرود در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای مهرداد بائوج لاهوتی

31. نماینده‌ی محترم مردمِ رشت در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر محمدصادق حسنی

32. نماینده‌ی محترم مردمِ رودبار در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر منوچهر جمالی

33. نماینده‌ی محترم مردمِ بابل در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی نجفی

34. نماینده‌ی محترم مردمِ نور و محمودآباد در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی اسماعیلی

35. نماینده‌ی محترم مردمِ بابل در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای حسین نیازآذری

36. نماینده‌ی محترم مردمِ ساری و میاندرود در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای مهندس محمد دامادی

37. نماینده‌ی محترم مردمِ ساری و میاندرود در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای مهندس علی‌اصغر یوسف‌نژاد 

38. نماینده‌ی محترم مردمِ تنکابن و رامسر در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای مهندس شمس‌الله شریعت‌نژاد

39. نماینده‌ی محترم مردمِ چهارمحال و بختیاری در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی کاظمی

40. نماینده‌ی محترم مردمِ زنجان و طارم در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر علی وقف‌چی

41. نماینده‌ی محترم مردمِ کرمانشاه ـ اورامانات در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر شهاب نادری

42. نماینده‌ی محترم مردمِ تهران در مجلس شورای اسلامی و حامی پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، جناب آقای دکتر پروانه سلحشوری

http://yon.ir/gvDz

کارگاه آموزشی "نجات بختگان"

گروه مردمی دیده بان استهبان به همراه گروه احیاکنندگان تالاب بین المللی کمجان کارگاهی با عنوان«نجات بختگان» در استهبان برگزار کردند.  هدف آن بود تا مردم با آسیب‌ها و پیامدهای منفی خشک شدن دریاچه بختگان آشنا شوند. با خشک شدن تالاب بختگان، نه تنها بر محیط زیست طبیعی لطماتی وارد شد بلکه محیط زیست انسانی را نیز تحت الشعاع خود قرار داد. بر همین اساس فعالان محیط زیست دست به کار شدند تا مردم را با آسیب‌های ناشی از این خشکی بیشتر آشنا کنند. گزارشی در این مورد را در خبرگزاری مهر بخوانید.

دردسرهای انتقال بین حوضه‌ای آب استهبان

گفت و گویم با خبرگزاری مهر در مورد انتقال آب چاه های علی آباد

چندی پیش تصمیم گرفته شد برای حل بخشی از مشکلات آب شرب مردم شهرستان فسا که با شهرستان استهبان در شرق فارس با یکدیگر هم‌مرز هستند چند حلقه چاه در استهبان حفر و آب آن به فسا منتقل شود. این در حالیست که مردم  استهبان اعتقاد دارند خودشان با کمبود آب شرب دست و پنجه نرم می کنند و بیشتر از مردم فسا به این آب نیاز دارند. گلایه های مردم استهبان در این رابطه تا جایی پیش رفت که مردم این شهرستان در تجمعی که طی هفته‌های اخیر رخ داد نسبت به توقف طرح تاکید کنند. در این رابطه یکی از کنشگران و فعالان محیط زیست شهرستان استبهان پیرامون جزئیات این انتقال بیان کرد: چند سال پیش برای تامین آب شرب فسا مجوز بهره برداری از چاه های آب استهبان صادر می شود  و سه حلقه چاه کار انتقال آب را انجام می دادند...

ادامه گفت و گو را در خبرگزاری مهر بخوانید.

گفت و گو

گفت و گویم با روزنامه ی "افسانه"

در مورد "پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی"

ششم دی‌ماه 94، پویشی با نام «پویش پاسداری» اعلام موجودیت کرد و گروهی متشکل از کنشگران محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی در بیانیه‌ای اهداف خود را برای انتخابات هفتم اسفندماه اعلام کردند. بنا به این بیانیه، پویش پاسداری از نامزدهایی که «پیشینه‌ دفاع از میراث‌فرهنگی و زیست‌بوم» را داشته باشند، برای این حوزه‌ها «دارای برنامه باشند یا آمادگی تنظیم برنامه‌هایی در این خصوص» را داشته باشند و «تعهدهای همکاری با پویش» را بپذیرند؛ پشتیبانی خواهد کرد. در مرام‌نامه پویش پاسداری نیز مواردی چون «باور به پاسداری از داشته‌های تمدنی»، «باور به توسعه‌ پایدار» و «برتری دادن منافع ملی بر منافع شخصی و اعمال نکردن سلیقه‌های سیاسی، حزبی، جناحی و قومی در مسایلِ کارشناسی» آورده شده است. اما هدف اصلی پویش پاسداری چیست، چه برنامه‌هایی در حمایت از محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی دارد و چه سازوکارهایی برای انتخابات پیشِ رو اندیشیثده است؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، گفت‌وگویی انجام دادم با رسول حاجی‌باقری نماینده پویش پاسداری در استان فارس؛ و از او درباره اهداف کوتاه مدت و درازمدت پویش پاسداری پرسیدم.

 

طبق آنچه که در مرام‌نامه پویش پاسداری آمده، انتخابات هفتم اسفندماه مهم‌ترین هدف تشکیل این پویش بوده است. کمی بیشتر درباره این اهداف بگویید.

واقعیت این است که با توجه به اوضاع وخیم سال‌های اخیر در تخریب محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی، و همچنین بی مهری‌هایی که نسبت به این دو حوزه مهم صورت گرفته است؛ کنشگران مدنی تصمیم گرفتند در اقدامی کاملا شخصی (یعنی در پویش پاسداری افراد به صورت حقیقی حضور دارند، و نه حقوقی)، یک دخالت مدنی انجام دهند. بنابراین ما در پویش از پتانسیل «ان‌جی‌او»ها استفاده نکرده‌ایم. اما چرا انتخابات برای ما مهم است؟ علت آن است که ما بر این باوریم که شاید با دخالت مدنی در انتخابات پیش رو، از طریق رایزنی با نامزدها؛ بتوان قدمی برداشت و تخریب‌های کنونی در دو حوزه محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی را کمتر کرد. البته توجه داشته باشید که ما نگاه جناحی به مساله محیط‌زیست نداریم؛ یعنی نگرش سیاسی نامزدها برای ما تفاوتی ندارد و هر نامزدی که پیمان‌نامه پویش را بپذیرد، جزو پویش می‌شود. بنابراین اصلاح‌طلب یا اصول‌گرا بودن نامزدها برای ما تفاوتی ندارد و اهداف است که مهم است.

خب به طور مشخصی، پویش پاسداری قرار است چه کارهایی انجام دهد؟ من دیدم در اهداف ذکر شده در مرم‌نامه شما، تشکیل دو کمیسیون تخصصی «محیط‌زیست» و «میراث‌فرهنگی» نیز ذکر شده است.

پتانسیل خوبی که پویش پاسداری دارد، آن است که هدفش، موضوعی است که تقریبا همه کشور با آن درگیر هستند. شاید به همین خاطر است که تا کنون دست‌کم در 15 استان کشور، هسته‌مرکزی استانی پویش پاسداری تشکیل شده و فعال است. هسته‌مرکزی پویش اما در تهران است و حدودا از دو سال پیش افرادی چون دکتر مهدی حجت (بنیان‌گذار سازمان میراث‌فرهنگی)، دکتر رضا مکنون (عضو هیات‌علمی دانشگاه امیرکبیر)، دکتر علی‌اکبر عظیمی و بسیاری دیگر از کنشگران مدنی، مقدمات تشکیل این پویش را فراهم کردند. البته با آنکه این اقدام، سیاسی به نظر می‌رسد، اما پویش یک دخالت مدنی است. چون ما به دنبال قدرت سیاسی نیستیم؛ بلکه می‌خواهیم با ورود به مجرای انتخابات و با ارتباط گرفتن و امضای پیمان‌نامه با نامزدها؛ تاثیری مثبت بر وضع وخیم محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی بگذاریم.

سازوکار نمایندگان عضو پویش پاسداری در مجلس آینده چگونه خواهد بود؟ آنها موظف به انجام چه کارهایی خواهند بود؟

نکته اول آن است که برای ما کمیت مهم نیست و هدف اصلی، کیفیت نماینده عضو پویش است. اما اگر فرض بگیریم از استان‌های مختلف کشور تعدادی از نامزدهای عضو پویش پاسداری به مجلس راه یابند، چون این افراد پیمان‌نامه پویش را پذیرفته‌اند؛ متعهد هستند که در مجلس آینده با پویش کاملا در ارتباط باشند.

آیا در قبال امضای پیمان‌نامه پویش پاسداری، نامزدها از حمایت این پویش در انتخابات یا حمایت‌های دیگر بهره‌مند خواهند شد؟

شاید درست نباشد که ما از جنبه منفعت دوطرفه به این موضوع نگاه کنیم. کسی که این پیمان‌نامه را می‌پذیرد، یا ما که در پویش این فعالیت‌ها را انجام می‌دهیم، به دنبال منفعت شخصی نیستیم و هدف‌مان منافع ملی است. پس از انتخابات نیز تعهد نامزدها به پویش، جزو وظایف آنها می‌شود تا مواردی را که در پیمان‌نامه پویش ذکر شده، پیگیری کنند و گزارش دهند. اما به هرحال اعضای پویش می‌توانند از نظر رسانه‌ای به نامزدها کمک کنند. یا مهم‌تر آنکه، تیم‌های تخصصی پویش می‌توانند اطلاعات خام شهرستان‌ها در مورد محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی را به صورت رایگان به نامزدها ارایه دهند تا نامزدها نیز در کارگروه‌های خود از این اطلاعات، برای برنامه‌ریزی‌های انتخاباتی تولید محتوا کنند. درواقع نیروهای پویش می‌توانند به نامزدهای عضو پویش، برای فعالیت‌های ملی، استانی و شهرستانی‌شان مشاوره رایگان دهند. البته بیشتر تعهدات نامزدهای عضو پویش، تعهدات ملی است و نامزدی که پیمان‌نامه پویش پاسداری را می‌پذیرد، باید ملی‌نگر باشد و صرفا نگاه منطقه‌ای و جزیره‌ای نداشته باشد. هرچند که ما در در پایان تعهدات‌مان، تعدادی خواسته‌های استانی نیز داریم.

به تعهدات استانی اشاره کردید. به عنوان مثال شما به عنوان نماینده پویش پاسداری در استان فارس، افزون بر آن تعهدات کلان ملی، چه خواسته‌های استانی از نامزدهای عضو پویش دارید؟ با توجه به اینکه وضع زیست‌محیطی در فارس بسیار وخیم است و یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استان نیز خشکسالی است.

مشکلات فارس را می‌توان در دو حوزه برشمرد؛ محیط‌زیست و میراث فرهنگی. در مورد محیط‌زیست به عنوان مثال ما در فارس 11 تالاب داریم که خشک‌شدن آنها را در گوشه گوشه استان شاهدیم. از سویی استان فارس از نظر «تراز منفیِ آب» در کشور دوم است و همچنین وضعی بسیار وخیم در سفره‌های آب زیرزمینی دارد. مثلا الان ما در منطقه «ایج» شهرستان استهبان با پدیده فروچاله مواجه هستیم. فروچاله‌ها آخرین نشانه‌های بیابان‌زایی هستند و این یک هشدار بسیار وحشتناک است. بنابراین مهم‌ترین اهداف پویش پاسداری در فارس در حوزه محیط‌زیست، رسیدگی به وضع تالاب‌ها و تامین حقابه آنها، رسیدگی به اوضاع نابه‌سامان جنگل‌های زاگرس، نظارت و پیگیری بهبود بخشیدن صنایع آلاینده مثل پتروشیمی‌ها، پیگیری زمین‌خواری‌ها و پیشگیری از آنها، و ساماندهی و اصلاح الگوی آبیاری باغات و زراعت است. در حوزه میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری نیز به نظر می‌رسد برخی قوانین به اصلاح نیاز دارند. مثلا در حال حاضر در استان فارس بافت‌های تاریخی بسیاری داریم که تحت عناوین مختلف این بافت‌های تاریخی و باستانی از بین می‌رود. همچنین در حوزه میراث‌باستانی نیز افزون بر مقابله با حفاری‌های غیرمجاز، به انتخاب مدیران متخصص و کارشناس نیاز داریم. از سویی توجه به صنایع‌دستی و فراهم کردن زیرساخت‌های گردشگری نیز از جمله مواردی است که باید روی آنها بیشتر تامل کرد.

مهم‌ترین هدف پویش پاسداری، انتخابات هفتم اسفندماه 94 است. می‌خواهم بپرسم این پویش پس از انتخابات چه برنامه‌ها و اهداف درازمدتی خواهد داشت؟

پس از انتخابات برنامه پویش پاسداری، پیگیری تعهدات و کمک به نامزدهایی است که وارد مجلس می‌شوند. از همین رو می‌توانم بگویم که این روند ادامه خواهد داشت تا به نتیجه رسیدن اهداف پویش؛ که همان بهبود وضع محیط‌زیست و میراث‌فرهنگی کشور است.

صفحه اصلی خبر را اینجا ببینید.

پویش پاسداری فارس

پویش پاسداری تلنگریست به جامعه

گفت‌وگو با رسول حاجی‌باقری، مسوول "پویش پاسداری" در استان فارس:

«پویش پاسداری می‌کوشد تا نامزدهایی را معرفی نماید که سابقه‌ای قابل تأمل در حیطه‌های محیط زیست یا میراث فرهنگی داشته باشند. پویش تلاش دارد تا شایسته‌ترین گزینه‌ها به خانه‌ی ملت ورود پیدا کنند.»

متن کامل گفت و گو را اینجا بخوانید.

بختگان تنهاست...

بختگان آنجاست، بختگانم تنهاست...

... با ادامه روند فعلی، دریاچه ی این «یاران مهربان»، به طور کامل در زیر خروارها خاک مدفون خواهد شد و به زودی «اَپوش» (دیو خشکسالی و دشمن تیشتر، که کارش جلوگیری از به آسمان رفتن آب‌های باران‌ساز است)؛ بختگان را زندانی خود خواهد کرد. بختگان خشک و رنجور است. بختگان کمک می خواهد. کودکان استهبان خواستار توجه مسوولان به بختگان هستند. بختگان جان ندارد، از بس که آب ندارد. بختگان دارد می‌میرد...

یادداشت کامل در:

روزنامه افسانه

آیا به مظلومیت بختگان رسیدگی می شود؟

سرنوشت شوم بختگان به سفیدبختی رسید!

محمد درویش

سایه 10 ساله سنگین خشکسالی بر سر دریاچه بختگان، برای نخستین بار با در اولویت‌گیری حقابه محیط‌زیست در دومین نوبت از سوی وزارت نیرو برچیده می‌شود.

(دریاچه بختگان - مهرماه 1394)

سرنوشت شوم بختگان به سفیدبختی رسید.

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ خشکسالی، تغییر اقلیم و برداشت بی‌رویه آب‌های سطحی و زیرزمینی باعث خشکی و رخت بستن آب از بستر بسیاری از دریاچه‌ها و تالاب‌های کشورمان شده که این امر علاوه‌بر نابودی اکوسیستم آن‌ها، منطقه و ساکنانش را به تنگ آورده و گرد و غبار و مهاجرت را به دنبال داشته است. در این بین مسئولان محیط‌زیست برای جلوگیری از بروز بحران‌های ناشی از خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌های خود و تامین حقابه آن‌ها در تلاشند ولی به دلیل در اولویت نبودن حقابه محیط زیستی، دریاچه‌های خشک شده به کانون‌های گردوغبار داخلی تبدیل شده و مهاجرت بسیاری را به ارمغان می‌آورد. حالا وزارت نیرو، تغییر رویه داده و حقابه محیط زیستی را بعد از شرب در اولویت قرار داده که به دنبال همین اتفاق و شرایط نامناسب دریاچه بختگان، برای نخستین بار حقابه این دریاچه خشک شده و بعداز 10 سال به او اختصاص می‌یابد.

حقابه به محیط زیست در دومین اولویت

تاکنون در تامین حقابه‌ها وزارت نیرو ابتدا آب شرب، دوم کشاورزی و در نهایت صنعت را در اولویت دستورالعمل‌های خود قرار می‌داد ولی اکنون رویه تغییر کرده و حقابه به محیط زیست به عنوان دومین اولویت مورد توجه مسئولان قرار گرفته است.

محمد درویش مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در این باره می‌گوید: طبق گفته چیت چیان وزیر نیرو، اولویت این وزارت در تامین حقابه‌ها تغییر کرده به طوری که اولین اولویت با آب شرب، دومین با محیط زیست، سومین انرژی برق آبی، چهارمین صنعت و درنهایت با کشاورزی است.

تامین حقابه بختگان برای نخستین بار

برای نخستین بار حقابه دریاچه بختگان را، 163 میلیون متر مکعب در سال اعلام کرده‌اند که قرار شده این مقدار حقابه یکجا از محل خروجی سد ملاصدرا در بستر این دریاچه رها شود. درویش مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست در این خصوص می‌گوید: وزارت نیرو قول مساعدی جهت رهاسازی یکباره حقابه سالانه دریاچه بختگان به اندازه 163 میلیون متر مکعب ارائه کرده که اگر این اتفاق بیافتد 80 درصد از سطح تالاب بختگان برای نخستین بار آبگیری می‌شود.

بازگشت زندگی به اقلیم بختگان

اگر بعد از یک دهه‌ای که از عمر خشکی تمام دریاچه بختگان می‌گذرد حقابه آن طبق قول وزارت نیرو تامین شود؛ وضعیت اقلیمی دریاچه بختگان و ساکنان اطرافش، امرار معاش 50 هزار نفر از کشاورزان و انجیرستان‌های استهبان به حال خوش روزهای قبل از خشکسالی خود خواهند برگشت و این دریاچه از لیست تبدیل شدن به کانون گرد و غبار حذف خواهد شد.

لینک خبر

نشست زمین در استهبان - فارس

جزئیات نشست زمین در مناطقی از فارس

یکی از مسائلی که در اثر برداشت بی‌رویه آب زیرزمینی اتفاق می‌افتد نشست زمین (land subsidence) است. نتیجه مدیریت غلط منابع آبی و پیامدهای ناگوار آن به‌ویژه حفر چاه‌های مجاز و غیرمجاز هر روز آشکارتر می‌شود؛ وقتی بی‌هیچ ضابطه و معیاری چاه عمیق و نیمه‌عمیق حفر می‌شود تا کشاورزی ناپایدار توسعه یابد، آبخوان‌ها خالی می‌شود، سطح آب‌های زیرزمینی پایین می‌رود و در نتیجه ۲۳۰دشت حاصلخیز کشور دچار بحران می‌شود.

فیلم و توضیحات پروفسور عزت ا... رئیسی را در اینجا ببینید و بشنوید.

پلیس، از نوع آبی!

ضروری ترین پلیسی که باید باشد و نیست!

روزنامه اعتماد - نویسنده: نسرین تخیری

امسال، 43 سال از تصویب آیین نامه اجرایی «سازمان پلیس مسلح آب» کشور که در قالب «قانون ملی شدن منابع آب» در سال 1348 مصوب شد، می گذرد: پلیسی که قرار بود مانع بهره برداری بی رویه از منابع سفره های آب زیرزمینی، تخلف در بسترهای رودخانه ها، دریاها و دریاچه ها و خلاصه تضمین قضایی مدیریت حفظ منابع ذخیره آبی کشور باشد، پلیسی که هرگز تشکیل نشد تا بتواند با کنترل و ممانعت از تخلفات گوناگون در حوزه آب تا حدودی از بحرانی که اکنون با آن روبه رو شده ایم جلوگیری کند، پلیسی که وقتی قانونگذاران پس از انقلاب قانون پیشین سال 1348 را نه با استدلال های کارشناسی که بیشتر با دلایل سیاسی در سال 1361 به «قانون توزیع عادلانه آب» تغییر دادند، اصلاضرورتی برای آن ندیدند. آنها به راحتی و بدون آینده نگری کافی ماده قانونی مربوط به تشکیل «سازمان پلیس مسلح آب» برای اجرای مواد 21 و 66 قانون آب و نحوه ملی شدن آن را از متن قانون حذف کردند: حذفی که متمم ده ها مشکل دیگر اساسی از قبیل گرمایش زمین و کاهش بارندگی و خشکسالی ناگزیر پیش رو شد تا سرانجام بحران کم آبی و بی آبی ای را رقم بزند که حتی امکان تامین آب شرب روزمره مردم را هم زیر سوال ببرد. بحرانی که در کنار تمامی مشکلات و کمبودهای دیگر، سیاستگذاران و سیاست ورزان را ناچار به چرخش سیاست از مدیریت تامین، حفظ و افزایش منابع آبی به مدیریت مصرف آب کرد و چاره یی جز اعلام «ضرورت توبه دسته جمعی از سیاستگذاری های خطا، توبه از نگاه بخشی و منطقه یی، توبه از عدم تاکید بر مصوبات و استانداردهای ملی و از همه بالاتر توبه نسبت به بی توجهی درباره تمدن ایرانی و آینده نسل های بعدی ایران» از سوی مشاور فرهنگی رییس جمهور باقی نگذارد. همان طور که آقای حسام الدین آشنا در نشست خبری سه شنبه برای سلسله همایش های «باید راجع به آب گفت وگو کنیم» مطرح کردند «آب در کشور ما امروز به بحران تبدیل نشده است بلکه آن روز که تصمیمات غلط درباره مدیریت کل حوزه آب گرفته می شد بحران آغاز شد، اما امروز این بحران به حدی رسیده است که نمی توان آن را انکار کرد، نادیده گرفت یا به گردن کسی دیگر انداخت.» درست می گویند ایشان، دقیقا یکی از آن «تصمیمات غلط درباره مدیریت کل حوزه آب» همین حذف پلیس مسلح آب از متن قانون بود. یکی دیگر از آن تصمیم ها زمانی بود که بحران آب در نیمه های دهه 60 در برخی استان ها به طور جدی بروز کرد و ضرورت وجود مرجعی ملی برای رسیدگی را کلید زد اما اقدامی جدی برای آن صورت نگرفت. دیگری زمانی بود که در نیمه های دهه 80 در اثر خشکسالی جدی در چند استان کشور به جای طرح و قانونی ملی و اجرای سراسری، تازه اجرای آزمایشی طرح هایی استانی در مورد پلیس آب، آن هم به صورت کج دار و مریز آغاز شد و هنوز هم تبدیل به قانونی سراسری و ملی نشده است. اکنون اگر عزمی جدی برای این «توبه و همت دسته جمعی» وجود دارد شاید بد نباشد که نگاه اختراع دوباره چرخ آسیا را هم نقدی کنیم و به داشته های قانونی سابق از جمله «آیین نامه وظایف و اختیارات سازمان پلیس مسلح آب» مصوب سال 1350 نگاهی بیفکنیم و با امروزین کردن ادبیات و ضرورت های آن به سرعت اجرای آنها را آغاز کنیم که می گویند «هر جا جلوی ضرر را بگیری منفعت است.»

لینک خبر: روزنامه اعتماد - شماره 3079 - مورخ 93/7/17