برای اولین بار در استان فارس، ایجاد خط آتش بُر به وسیله ی شعله افکن انجام می شود. این کار به دلیل صعب العبور بودن محل ذخیره گاه اُرس (جنگل های اُرس - وُهل - در کوه تودج استهبان) و عدم امکان ایجاد آتش بُر به وسیله ی تراکتور، با این وسیله انجام می گردد. اجرای این طرح چند روزی است شروع شده است و حدودا یک هفته به طول خواهد انجامید.
دست مریزاد به پرسنل زحمتکش اداره منابع طبیعی استهبان
به گزارش خبرنگار مهر، در نامه تشکل های استان فارس به استاندار در مورد پیگیری حق آبه زیستی رودخانه کر و تالاب های سه گانه بین المللی کمجان، طشک و بختگان آمده است: با عنایت به دغدغده مقام معظم رهبری و تذکرات مکرر ایشان به مسئولین در رابطه با محیط زیست و شعارهای محیط زیستی دولت تدبیر و امید، جمعی از فعالین محیط زیست و سازمانهای مردم نهاد، علاقه مند به سلامت طبیعت که شاخصه ی سلامت جامعه انسانی را در ارتباط مستقیم با سلامت طبیعت می دانند، بی تفاوتی هایی که از سوی متولیان آب نسبت به اجرای بند سه مصوبه هیات وزیران مورخه ۱۳۹۴/۴/۲به استناد اصل یکصد و سی و هشت قانون اساسی و همچنین مصوبات استانی جهت حصول و تحقق بخشیدن به این امر را اعلام می داریم.
این جمع معتقد هستند عدم تحقق حق‌آبه زیستی و سد سازی بی رویه در استان نیمه خشک فارس پیامد های عدیده ای را که ذیلا به چند نکته اولویت دار ان اشاره می شود در بر خواهد داشت.
-۱افزایش تبخیر آب پشت سدها، که به دلیل تبخیر شدید در آب و هوای فارس همان حداقل آب موجود در پشت سدها در معرض خطر قرار می گردد.
-۲خشکاندن مسیر اصلی رودخانه ها، که منجر به کاهش شدید و بیش از حد آب تجدید پذیر سفره های زیر زمینی و شوری آنها گردیده است.
-۳در نتیجه ی انحراف غیر اصولی مسیر سیلاب ها و عدم انتقال گل و لای آبرفتی به اراضی زراعی ، کاهش حاصلخیزی اراضی کشاورزی خصوصا حاشیه رودخانه ها را در پی خواهد داشت.
-۴آلودگی آبهای راکد پشت سد ها که سلامت اب و مصرف کنندگان را تهدید می نماید.
-۵نابودی تالاب ها و دریاچه ها که حیات آنها شاخصه تامین سلامت جامعه انسانی می باشد.
چنانچه هر کجا سلامت طبیعت خصوصا زیست بومهای تالابی ودر یاچه ای با مخاطره روبرو شده ،شاهد شیوع و جهش چند برابری بیماری های خاص (صعب العلاج، لاعلاج) بوده ایم که بیش از دستاورد های توسعه ای هزینه ی رفع معضلات و آسیب ها را برای کشور ما در بر داشته است، وبه وضوح در حوزه رودخانه کر شاهد این چالش و آسیب های وحشتناک اجتماعی، اقتصادی هستیم.
۶-تحمیل مهاجرت اجباری که نمونه بارز آن را در حوزه آبی رودخانه کر از بخش کربال تا شهرستانهای خرامه، نیریز و استهبان شاهد هستیم، که به دلیل خشکاندن مسیر اصلی رودخانه کر، تولیدکنندگان بخشهای مختلف دامی، زراعی و باغی را آواره و سر گردان شهر های مجاور نموده اند و تبعات این نوع مهاجرت بر کسی پوشیده نیست.
-۷نابودی زیستمندان مسیر رودخانه ها و تالاب ها که منبع سرشار درآمد و اشتغال برای حاشیه نشینان و جوامع محلی و در نهایت ثبات استان و کشور می باشد.
-۸گسترش تصرف غیر مجاز اراضی بستر و حریم تالابها و رود خانه ها و سایر پهنه های آبی که از مصادیق جدید زمین خواری می باشد.
-۹تغییر غیر مجاز کاربری اراضی زراعی و غیر زراعی حاشیه تالابها.
-۱۰عدم تهیه و ارایه الگوی کاشت محصولات زراعی مناسب با اقلیم خشک استان فارس و جلو گیری از کاشت گیاهان با نیاز آبی بالا.
در نهایت خواستار اقدام پیگیرانه حضرتعالی در رابطه با تامین حق آبه زیستی دومین پهنه آبی داخلی ایران در استان فارس که همان تالابهای سه گانه و بین المللی کمجان، طشک و بختگان که مکررا از دستگاه های متولی اصرار بر تامین آب آنها شده، می باشیم. امید است به لطف حضرتعالی محقق شود.
حماسه ای دوباره
فراخوان «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» برای حضور دوباره‌ی کنشگران و دوستداران محیط‌زیست و میراث فرهنگی در پای صندوق‌های رأی
«پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» پیرو مسؤولیت سنگینی که برای دفاع از حوزه‌های محیط‌زیست و میراث فرهنگی در عرصه‌ی انتخابات برای خود قائل شده است از همه‌ی کنشگران و دوستداران این دو حوزه می‌خواهد در دور دوم انتخابات دهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی نیز حضوری مؤثر داشته باشند. امیدواریم کسانی پا به نهاد قانونگذاری کشور بگذارند که، برخلافِ برخی از پیشینان‌شان، درک درستی از اهمیت نگهداشتِ زیست‌بوم و یادگارهای فرهنگی کشور داشته باشند؛ و امید که این نمایندگانِ آگاه بتوانند با دگرگون کردن قوانینِ نادرست و گذاردنِ قانون‌هایی همسو با توسعه‌ی پایدار، گام به گام، این سیل بزرگِ ویرانگر را که می‌رود نقطه‌ی پایانی بر زندگی هوشمندانه‌ی انسانِ ایرانی باشد برگردانند.
«پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» برای رسیدنِ به چنین آرمانی در کنار این نمایندگان خواهد بود و در نظر دارد، به یاری سمن‌های این دو عرصه، مشکلات و آسیب‌های کارشناسی‌شده را به آن بزرگواران بازتاب دهد تا در نهایت با کاری گروهی این زخم ملی را درمان کنیم.
غرفه ی شماره 36 در میدان میوه و تره بار شیراز افتتاح شده و راهکاری ست برای تشویق مردم در جهت نابود کردن منابع ملی!
این غرفه خریدار گیاهان دارویی و سبزی های کوهی ست.
(عکس تزئینی است.)
توسط اداره منابع طبیعی و آبخیزداری استهبان انجام شده است：
"در سال جاری 15 خودرو در حال حمل گیاهان دارویی توقیف و بیش از 20 نفر تا کنون بازداشت شده اند."
با وجود کمبود نیرو و امکانات و هم چنین گستردگی حوزه ی حفاظتی، تلاش های این اداره قابل تقدیر است. هر چند جای امیدواریست اما باید تلاش بیشتری برای حفاظت از سرمایه های ملی انجام گیرد. امروز دوستی می گفت هفته قبل سری به "چابهاره" در کوه تودج زدم. هر سال برای برداشت "لیس" و "جاشیر" به این منطقه می آمدیم و چند کیلویی از این سبزیجات را برای مصرف شخصی می بردیم. اما امسال دریغ از یک بوته جاشیر!
برداشت های بی رویه و چرای بی وقفه و مداوم دام ها، تمام مراتع را در مسیر نابودی قرار داده است. تعداد زیاد دام و طولانی بودن زمان حضور سالانه آنها در منطقه و عدم اجرای طرح های احیاء کافی، عواملی هستند که نابودی مراتع و جنگل های منطقه را تسریع کرده است.
دام هایی که در مناطق قشلاقی مثل "کُرپنبه ای" حضور دارند، قانونا تا اوایل اردیبهشت ماه حق استفاده و بهره برداری از مراتع را دارند. این یعنی دام ها اجازه دارند در فصل رویش گیاهان هر بلایی که خواستند بر سر مراتع بیاورند! انتخاب این زمان (از مهرماه تا حدود 10 اردیبهشت) برای مناطق قشلاقی شاید برای چند دهه پیش مناسب بوده است. چرا که بهار عملا در آن منطقه ی مرتفع از اواسط اردیبهشت شروع می شده اما در حال حاضر اقلیم تغییر کرده و بهار در اسفند رخ می دهد. احتمالا یکی از راهکارهایی که می توان برای مدیریت چرای منطقه انجام داد، تغییر در این تاریخ است. امید است بتوان کاری برای حفاظت بهتر انجام داد و در عین حال طرح های مرتع داری نیز به قوت خود باقی بماند.
تجارت چوب
یک کامیون چوب انجیر آن هم تنه های تر و نه چوب های خشک، دوستی زنگ زد و این عکس ها را هم برایم فرستاد. کمی هم از داستان این کامیون را که دیده بود، صحبت کرد. ظاهرا این حجم چوب انجیر از استان کرمان بارگیری شده بود و کامیون توسط اداره منابع طبیعی توقیف و جهت انجام مراحل قانونی به جهاد کشاورزی ارجاع گردیده است.
فعالیت دوباره ی معدن کوه تودج
عکس بالا قسمتی از کوه های تودج استهبان به نام "بیللو" هست. بلندترین قله ی استهبان و با ارتفاع حدود 2900 متر. مدتی پیش با شروع گمانه زنی ها برای یافتن منطقه ی مناسب، بُرش سنگ ها بر روی این قله چنان گرد و خاکی به پا کرده بود که از داخل شهرستان استهبان هم دیده می شد. این گرد و خاک آن قدر زیاد بود که با آتش سوزی اشتباه گرفته شد و نیرو به منطقه اعزام گردید! نکته ای را که برای توجیه فعالیت معدن عنوان می کنند، اشتغالزایی در این معدن سنگ است. گفته می شود که با راه اندازی این معدن، حداقل 1000 نفر صاحب شغل می شوند.
متن زیر را بخوانید و خودتان قضاوت کنید:
"در استان سمنان بیش از 518 معدن فعال وجود دارد و حدود 4100 نفر مشغول به کارند. این در حالی ست که 60 درصد نمک کشور، 40 درصد گچ کشور، 95 درصد زئولیت کشور، 95 درصد سلستین، 15 درصد سولفات سدیم، 20 درصد کرومیت و 15 درصد زغال‌سنگ کشور از معادن سمنان تامین می شود. آمار معادن فعال کشور حدود 5445 معدن است و نزدیک به 160 هزار نفر در این معادن مشغول به کارند. یعنی هر معدن تقریبا 30 نفر!"
این که چطور با یک معدن سنگ 1000 شغل ایجاد می شود جای سئوال است؟!
حتا اگر ایجاد مشاغل مستقیم و غیر مستقیم را یکجا حساب کنیم باز عدد 1000 برای این معدن کمی اغراق آمیز است!
نگذاریم کوه های تودج را نابود شوند.
