آقای وزیر، گورها را گور به گور نکنید!
آقای نعمت زاده وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت، شما در اظهارات اخیر خود عنوان کرده اید که «یکی از منابع مهم در آهن و مس، بهرام گور است که محیط زیست به علت عبور 4 گورخر به روی آن دست گذاشته و اجازه کار در آنجا را به ما نمی‌دهد.»
نمی دانم چقدر از مفاهیم محیط زیستی اطلاع دارید و برایتان مهم است، چقدر به تخریب ها و آسیب های محیط زیستی که گریبانگیر مردم در جای جای کشور شده است باور دارید، اما همین قدر بدانید که منطقه ای که شما از آن نام برده اید جزو مناطق چهارگانه حفاظت شده ی کشور و تابع قوانین جاری سازمان محیط زیست است. در تمامی دولت ها اشتغال بزرگترین بهانه و دستاویز برای ایجاد صنایع مخرب شده است. قطعا توسعه در هر کشوری لازم و از اهم وظایف دولت هاست اما هزینه این توسعه باید نابودی منابع اولیه و داشته های بی مثل و مانند کشور باشد؟ آیا توسعه اصولی و همه جانبه و با کمترین آسیب ها را نباید مدنظر قرار داد؟
گورخرهای منطقه بهرام گور از گنجینه های ارزشمند کشور ما هستند که تنها در ایران وجود دارند. تعداد بسیار کمی از این گونه ی در حال انقراض را فقط در چند نقطه کشور می بینیم که مهم ترین زیستگاه آنان همین منطقه بهرام گور است. اکتشاف و بهره برداری معادن، ورود صنایع، راه ها، دامداری ها و ... به عرصه های محیط زیست چه پیامدی داشته است، آیا به آن فکر کرده اید؟ بیشتر طرح های بزرگ عمرانی فاقد ارزیابی های محیط زیستی اند و هر کس هر گونه که بخواهد عمل می کند. آیا قوانین محیط زیستی کشور کاربردی دارند؟
به تازگی موج جدید فشارها به سازمان محیط زیست برای ورود جاده خرامه-نی ریز به پارک ملی بختگان (تاکید می کنم داخل پارک نه حاشیه آن) وارد مرحله جدیدی شده است. ساخت این جاده بدون ارزیابی های محیط زیستی انجام می شود و علیرغم وجود چندین جاده دیگر، در راستای دسترسی برخی مناطق به منطقه بهرام گور برای معادن مذکور انجام شده است تا این منطقه ی حفاظت شده را نیز به نابودی بکشانند. اگر ادعای ولایی بودن داریم باید آن را در اقدام و عمل به نمایش گذاریم. سخنان رهبر در ۱۷ اسفند ۹۳ (در مورد حفظ محیط زیست) آن قدر صریح و شفاف بود که نیاز به توضیح و تفسیر ندارد. ایشان بر حفاظت از محیط زیست تأکید فراوانی داشتند و حتا تخریب محیط زیست به بهانه های ساخت حوزه علمیه و پروژه هایی از این دست را ممنوع اعلام کردند. حال چگونه است که برخی با ادعای ولایت مداری و به بهانه توسعه، سرمایه های طبیعی کشور را مورد تعرض قرار می دهند. از طرفی خود را حامی و یاور محیط زیست می دانند و جالب تر آن که خود را هم پیرو رهبر می دانند؟
اصل پنجاهم قانون اساسی صراحتا فعالیت های اقتصادی مخرب محیط زیست را ممنوع اعلام می کند. بر اساس قوانین و مقررات ملی در زمینه محیط های طبیعی «صدور هر گونه پروانه اکتشاف و بهره برداری از مواد معدنی برای مناطقی که تحت عنوان پارک ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده تعیین گردیده اند، موکول به موافقیت شورای عالی حفاظت محیط زیست می باشد. هم چنین با نگاهی به ماده 2 از «مصوبه هیات وزیران درباره ضوابط محیط زیستی فعالیت های معدنی» صدور تجدید و تمدید پروانه های اکتشاف از معادن طبقه یک و دو در پارک های ملی و آثار طبیعی ملی، تالاب های موضوع کنوانسیون رامسر و ... ممنوع می باشد.
به رهنمودهای رهبری در مورد محیط زیست و قوانین موجود نگاهی دوباره بیندازید. حفاظت از محیط زیست ضامن سلامت مردم و جامعه هست. شما یکی از پنج وزیر دائمی عضو شورای عالی محیط زیست کشور هستید، بعید است که قدمت بیش از چهل ساله منطقه حفاظت شده بهرام گور( از ۱۳۵۴ تاکنون) را نادیده بگیرید. همین شورا به ریاست بالاترین مقام اجرایی کشور یعنی رییس جمهور درسال ۱۳۸۷ ارتقای این منطقه را به پارک ملی (قطرویه) تایید و ابلاغ نموده اند تا تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست حفاظت صرف به عمل آمده و ازهرگونه دخل و تصرف، بهره برداری و... مصون نگاه داشته شود.
لطفا در دیدگاهتان تجدید نظر کنید.
رسول حاجی باقری - دبیر پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی، شاخه استان فارس
