گرامیداشت روز ملی تالاب ها در بستر خشکیده ی بختگان
سیزدهم بهمن ماه هر سال را "روز جهانی تالاب ها" نام نهاده اند. بی تردید این نامگذاری، گویای اهمیت تالاب هاست که متاسفانه ما از آن غافلیم. در ایران بیش از 80 تالاب دائمی و فصلی وجود دارد که 22 تالاب به عنوان تالاب های بین المللی شناخته می شوند. (بر اساس کنوانسیون رامسر-1349) در حال حاضر بسیاری از این پهنه های آبی یا خشک شده اند یا رو به خشکی اند. دریاچه بختگان یکی از آن هاست. بیش از ده سال است که عوامل متعدد انسانی – و نه صرفا طبیعی- این دریاچه را به ورطه ی زوال کشانده است. شاید بتوان گفت که بختگان این روزها آخرین لحظه های زندگی را تجربه می کند. اگر برنامه ای طرح نگردد، چاره ای نیندیشیم و دستان نیازمندش را رها کنیم، در بی خبری و سکوت غرق خواهد شد!
روز پنجشنبه هشتم بهمن ماه 1394 برنامه ای در کنار دریاچه بختگان برگزار شد. گروه مردمی "دیده بان استهبان" به مناسبت روز تالاب ها و گرامیداشت آن، "یارانی مهربان" را به عیادت دریاچه برد که روزی سرسخت ترین حامیان بختگان خواهند بود. کودکانی پاک نهاد که می توانند روزی برپا کننده ی جشن احیاء بختگان باشند. دانش آموزان دبستان محیط زیستی "یار مهربان" با حضور در بستر خشک و ترک خورده ی دریاچه و لمس درد و رنج آن، با پیکر در حال احتضارش همدردی نمودند. خانواده های این کودکان نیز دست در دست فرزندان خود به ملاقات دریاچه آمدند. آن ها برای دلبندان خود از روزهای پرآبی و سرزندگی بختگان گفتند، از مهمانان و مهاجران زیبا و بلند پرواز دریاچه، پرندگانی که دیگر اثر چندانی از آن ها نمی بینیم، داستان ها گفتند....
بچه ها بر تن تفتیده و بی رمق بختگان تصویری را ساختند که گویای واقعیاتی بود. آن ها دریاچه ای را ترسیم کردند پرآب، زلال و سرشار از زندگی که می شود و می توان دوباره دیدش و باز گرداندش. اما همین تصویر گویای فاجعه ای نیز بود. هم اکنون نفس های دریاچه به شماره افتاده است و با ادامه روند فعلی، قطعا دریاچه ی این "یاران مهربان" در زیر خروارها خاک مدفون خواهد شد و "اَپوش"دیو خشکسالی، بختگان را زندانی خود خواهد کرد.
بختگان خشک و رنجور است.
بختگان کمک می خواهد...
بختگان جانی ندارد، از بس که آب ندارد!
کودکان استهبان خواستار توجه مسئولان به بختگان هستند.
با شمایم، رئیس جمهور باتدبیر و دکتر ابتکار بانوی زمین،
شما را به خدا بختگان را دریابید.
