بنا بر گزارش یکی از اعضاء دیده بان استهبان در دهستان خیر:
"جهاد کشاورزی شهرستان قصد حفر یک حلقه چاه کمکی به باغات انجیر و سیاه درختان خیر، در مرکز روستای ماهفرخان را دارد که اهالی روستا نسبت به مکان حفر چاه معترض (هستند) و مراتب اعتراض خود را با نوشتن طومار اعلام نمودند."
این طومار دیروز چهارشنبه در محل برگزاری نماز عید فطر به امضاء اهالی رسیده است.
پیامدهای اعمال سیاست های آبی نادرست و سوء مدیریت در حوزه آب در طی دهه های اخیر را هم اکنون در سرتاسر ایران زمین می بینیم. با ادامه روند فعلی و عدم برنامه ریزی صحیح برای کنترل منابع آب و پیشگیری از تاراج آن، نابودی این سرزمین را تسریع خواهد کرد. هم اکنون مردم به "بحران آب" باور پیدا کرده اند و دولت باید از این ظرفیت عظیم اجتماعی برای رسیدگی به بحران استفاده نماید و کشور را از این برزخ وحشتناکی که به آن دچار شده است، برهاند.
دریاچه ی بختگان منشا حیات منطقه ی ماست. چرا ما به این موضوع بی توجهیم؟
چرا مسئولین ما تلاشی برای احیاء آن نمی کنند؟
بختگان دومین دریاچه بزرگ ایران است ولی چرا برعکس دریاچه ارومیه توجهی به آن نمی شود؟
خانم ابتکار، دلیل بی توجهی شما چیست؟! آیا اطلاعی از آمار شیوع سرطان و بیماری های دیگر در حاشیه بختگان دارید؟ آیا اصلا برایتان مهم است؟!
به هر روی تنش های آبی فعلی نتیجه ی عملکرد مسئولان و بی توجهی مردم در دهه های اخیر است و حالا که می دانیم راه اشتباه رفته ایم باید در صدد اصلاح برنامه و جلوگیری از آسیب بیشتر کشور باشیم.
ما می خواهیم باز هم پرواز فلامینگوها و چنگرها را بر فراز دریاچه بختگان ببینیم. بیایید دست در دست هم برای تحقق این آرزوی دست یافتنی تلاش کنیم.
به امید آن روز
به گزارش خبرنگار مهر، در نامه تشکل های استان فارس به استاندار در مورد پیگیری حق آبه زیستی رودخانه کر و تالاب های سه گانه بین المللی کمجان، طشک و بختگان آمده است: با عنایت به دغدغده مقام معظم رهبری و تذکرات مکرر ایشان به مسئولین در رابطه با محیط زیست و شعارهای محیط زیستی دولت تدبیر و امید، جمعی از فعالین محیط زیست و سازمانهای مردم نهاد، علاقه مند به سلامت طبیعت که شاخصه ی سلامت جامعه انسانی را در ارتباط مستقیم با سلامت طبیعت می دانند، بی تفاوتی هایی که از سوی متولیان آب نسبت به اجرای بند سه مصوبه هیات وزیران مورخه ۱۳۹۴/۴/۲به استناد اصل یکصد و سی و هشت قانون اساسی و همچنین مصوبات استانی جهت حصول و تحقق بخشیدن به این امر را اعلام می داریم.
این جمع معتقد هستند عدم تحقق حقآبه زیستی و سد سازی بی رویه در استان نیمه خشک فارس پیامد های عدیده ای را که ذیلا به چند نکته اولویت دار ان اشاره می شود در بر خواهد داشت.
-۱افزایش تبخیر آب پشت سدها، که به دلیل تبخیر شدید در آب و هوای فارس همان حداقل آب موجود در پشت سدها در معرض خطر قرار می گردد.
-۲خشکاندن مسیر اصلی رودخانه ها، که منجر به کاهش شدید و بیش از حد آب تجدید پذیر سفره های زیر زمینی و شوری آنها گردیده است.
-۳در نتیجه ی انحراف غیر اصولی مسیر سیلاب ها و عدم انتقال گل و لای آبرفتی به اراضی زراعی ، کاهش حاصلخیزی اراضی کشاورزی خصوصا حاشیه رودخانه ها را در پی خواهد داشت.
-۴آلودگی آبهای راکد پشت سد ها که سلامت اب و مصرف کنندگان را تهدید می نماید.
-۵نابودی تالاب ها و دریاچه ها که حیات آنها شاخصه تامین سلامت جامعه انسانی می باشد.
چنانچه هر کجا سلامت طبیعت خصوصا زیست بومهای تالابی ودر یاچه ای با مخاطره روبرو شده ،شاهد شیوع و جهش چند برابری بیماری های خاص (صعب العلاج، لاعلاج) بوده ایم که بیش از دستاورد های توسعه ای هزینه ی رفع معضلات و آسیب ها را برای کشور ما در بر داشته است، وبه وضوح در حوزه رودخانه کر شاهد این چالش و آسیب های وحشتناک اجتماعی، اقتصادی هستیم.
۶-تحمیل مهاجرت اجباری که نمونه بارز آن را در حوزه آبی رودخانه کر از بخش کربال تا شهرستانهای خرامه، نیریز و استهبان شاهد هستیم، که به دلیل خشکاندن مسیر اصلی رودخانه کر، تولیدکنندگان بخشهای مختلف دامی، زراعی و باغی را آواره و سر گردان شهر های مجاور نموده اند و تبعات این نوع مهاجرت بر کسی پوشیده نیست.
-۷نابودی زیستمندان مسیر رودخانه ها و تالاب ها که منبع سرشار درآمد و اشتغال برای حاشیه نشینان و جوامع محلی و در نهایت ثبات استان و کشور می باشد.
-۸گسترش تصرف غیر مجاز اراضی بستر و حریم تالابها و رود خانه ها و سایر پهنه های آبی که از مصادیق جدید زمین خواری می باشد.
-۹تغییر غیر مجاز کاربری اراضی زراعی و غیر زراعی حاشیه تالابها.
-۱۰عدم تهیه و ارایه الگوی کاشت محصولات زراعی مناسب با اقلیم خشک استان فارس و جلو گیری از کاشت گیاهان با نیاز آبی بالا.
در نهایت خواستار اقدام پیگیرانه حضرتعالی در رابطه با تامین حق آبه زیستی دومین پهنه آبی داخلی ایران در استان فارس که همان تالابهای سه گانه و بین المللی کمجان، طشک و بختگان که مکررا از دستگاه های متولی اصرار بر تامین آب آنها شده، می باشیم. امید است به لطف حضرتعالی محقق شود.
روز جهانی حفاظت از رودخانهها
14 مارچ (23 یا 24 اسفند) به عنوان "روز جهانی حفاظت از رودخانهها در برابر سدسازی" نامیده شده است. سدهای ساخته شده آن چنان آورد رودخانهها را در پایین دست کم کرده اند که تالاب های زیادی را به نابودی کشانده و به تبع آن، به کشاورزیها و باغداریها و ... مناطق پایین دست آسیب های جبران ناپذیری وارد کرده اند. بسیاری از این سدها مثل سد سیوند سرمایه های گزافی از مملکت را به باد دادند و نه تنها هیچ آبی در پشت آن وجود ندارد، بلکه عامل خشکی تالاب بختگان نیز شد. روستاها و کانون های جمعیتی بسیاری به همین دلیل تخلیه و خالی از سکنه شدند و هزاران نفر آواره شدند.
همه می دانیم که ایران بر روی کمربند خشک جهان قرار گرفته است. ایران و کلا خاورمیانه بیشتر از کشورهای دیگر در معرض تهدیدات ناشی از تغییرات اقلیمی و گرم شدن کرهی زمین قرار دارد. ما ناگزیریم تا واقعیتی به نام بحران آب را جدی بگیریم و دولت ها نیز باید برای کاستن از آسیب های این بحران، برنامه ریزی کنند. باید دخالت در سامانه ی طبیعی رودخانه ها را کاهش دهیم و مدیریت منابع آب و الگوهای مصرف آب را اصلاح نماییم.
عنوان "سومین کشور سدساز جهان" زیبنده ی ایران زمین نیست. روز جهانی رودخانه ها مجالی است برای این که بتوانیم توجه دولتمردان و جامعه را به آسیب های وارد شده به رودخانه ها جلب نماییم و سدها را به عنوان عاملان مخرب زیست بوم کشور نقد نماییم.