بذرهایی که در طرح جنگلانه سال 94 با دستان کوچک و دل های بزرگ کودکان کاشته شدند، از دشواری های طبیعی زیادی گذر کردند تا نهالی نوپا شدند. گرمای شدید تابستان و کم آبی ضعیفشان کرد اما باز ماندند. کنترل چرا و قرق منطقه هر چند کاری سخت است اما اگر به پایداری اکوسیستم آسیب دیده کوه تودج می اندیشیم باید قوی تر عمل کنیم. بسیاری از نهال های نورسته ی جنگلانه اسیر ناآگاهی شده و از بین رفتند، اما سزاوار نیست که سرنوشتی این چنین داشته باشند.
"بُزها" نهال های بسیاری را خوردند، اما چرا این معضل را که همواره نابودگر مراتع و جنگل ها هستند، مدیریت نمی کنیم؟!
