همان طور که می دانید چند سالی است که معدن کاوی در منطقه ی "بَیَلّو" واقع در کوه های تودج استهبان شروع شده است. "بَیَلّو" بلندترین قله ی استهبان و با ارتفاع حدود 2900 متر است. مدتی پیش با شروع گمانه زنی ها برای یافتن منطقه ی مناسب، بُرش سنگ ها بر روی این قله چنان گرد و خاکی به پا کرده بود که با آتش سوزی اشتباه گرفته شد و نیروهای منابع طبیعی به منطقه اعزام گردیدند! تا به حال کیفیت کانی های معادنی که در استهبان گمانه زنی شده اند، مناسب نبوده و تمامی آن ها متوقف شده اند. پیامدهای منفی این دخالت در طبیعت را می توان این طور بیان کرد:
- -نابودی ذخیره گاه اُرس (سرو کوهی)؛ این ذخیره گاه در جنوب کشور یکتا و بی نظیر است.
- -تاثیر بسیار مخرب بر گونه های گیاهان دارویی منطقه
- -ایجاد آلودگی هوا برای شهرستان و تشدید بیماری های قلبی، تنفسی و پوستی (بر اساس گُلباد دراز مدت، باد غالب منطقه از سمت معدن به طرف شهر است.)
- -گسترش شکار غیر مجاز در منطقه و تهدید گونه های جانوری مختلف
-آلودگی محیط، چنان که الان محدوده ی معدن زباله های فراوانی دیده می شود.
- -احتمال مسدود شدن مسیر چشمه های منطقه با فعالیت هایی مانند راه سازی و انفجارهای احتمالی که انجام می شود و حتا احتمال ایجاد گسل و تخریب منابع آب زیر زمینی
- -کاهش شدید امنیت منطقه با توجه به اتفاقات گذشته در این منطقه
- -و ...
آیا با دانستن همین چند مورد، می توان آینده بیمناکی را برای مردم استهبان متصور شد؟! چه کسی پاسخگوی این پیامدها خواهد بود؟ "بَیَلّو" بلندترین قله ی استهبان است و منطقه ای بکر، چرا باید مجوزی برای نابودیش صادر شود؟! دولت مدعی محیط زیست کجاست؟ چرا مجوزهای فله ای را که در سال های قبل صادر شده، باطل نمی کنند؟ چرا در سال های قبل تنها به یک نفر 5 مجوز معدن کاوی داده می شود؟ مگر منابع طبیعی و جنگل های ما ملی نیست؟
منطقه ی بکر و زیبای کوه تودج استهبان پتانسیل های زیادی برای ایجاد مشاغل مختلف دارد که می توان در زمانی دیگر به آن پرداخت.
تودج را دریابید!
در پی آتشسوزیِ جنگلهای کشور انجمنها از رییسجمهور خواستار شدند:
هواپیماهای آتشنشانی را در فهرست خرید قرار دهید!
شبکهی «دیدهبان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» طی نامهای به رییسجمهور از او خواست حال که پیگیرِ توسعه و نوسازی ناوگان هواییِ کشور است هواپیماهای آتشنشانی را هم در فهرست خرید قرار دهد!
شبکهی «دیدهبان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران»، در پی آتشسوزیِ جنگلهای کشور، طی نامهای به رییسجمهور از او درخواست کرد: «حال که دولت محترم توسعه و نوسازی ناوگان هوایی کشور را در دستور کار خود قرار داده است و گزینههای خرید هواپیما از شرکتهای ایرباس و بویینگ در حال انجام و پیگیری است، ضمن آنکه ایجاد هماهنگی میانِ نهادهای مسؤول در فرونشاندن آتشسوزی جنگلها و استفادهی بهینه از ظرفیتِ موجود نیاز و خواستِ فوری همهی دوستداران زیستبوم ایران است، گاه آن فرا رسیده که نیاز واقعی توسعهی ناوگان آتشنشانی هوایی سنجیده شده و این نیازمندی در زودترین زمان در فهرست خرید قرار داده شود».
در این نامه که با بیتی از ملکالشعرای بهار آغاز شده (جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود / جای دگر بنفشه یکی دسته بدروند) خطاب به رئیسجمهور محترم جمهوری اسلامی ایران، جناب آقای دکتر حسن روحانی، آمده است: «گرچه بیتردید، همانگونه که میدانید و بارها گفتهاید، جایگاه زیستبوم ایران بهآن اندازه بلند است که جای هیچ کوتاهی در نگهداشت آن نیست اما ناگزیریم خواست خود را با اعداد گویاتر کنیم. بر پایهی دادهها و اخبار پراکندهشده بهطور میانگین سالانه حدود ۱۰ هزار هکتار از جنگلهای ایران دچار آتشسوزی میشود و برابرِ گفتهی رئیس سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری زیان آتشسوزی جنگلها ــ با بهشمار آوردن ۳۰ میلیون تومان زیان برای هر هکتار جنگلی که میسوزد ــ سالانه حدود ۳۰۰ میلیارد تومان است. این در حالی است که سنجهی این برآورد چوب مورد استفادهی جنگل برای سوخت بوده است و چنانچه زمان و توان و سرمایهای را که نیاز است جنگلی را بههمراه زیستبوم اطراف آن دوباره احیا کنیم در نظر آوریم، این برآورد بسیار بسیار بیش از آن خواهد بود. بر پایهی گفتهی آن مقام دولتی دستکم به ۳۲ بالگرد برای آتشنشانی جنگل مورد نیاز است. همچنین برابرِ گفتهی فرمانده عملیات هوایی نیروی هوا ـ فضای سپاه پاسداران، گرچه دو فروند هواپیمای ایلوشین بومیشده برای آتشنشانی جنگلها بسنده است [که البته عملکرد این سامانه و هماهنگی میانِ نهادهای مسؤول در آتشسوزیهای اخیر جای پرسش دارد] اما امکان افزایش ظرفیت تا چهار فروند وجود دارد».
در بخش پایانی این نامه که به امضای علیرضا افشاری، دبیر «دیدهبان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران»، رسیده و به شمارهی 1395033 در دبیرخانهی مرکزی ساختمانِ ریاستجمهوری ثبت شده، آمده است: «حال که دولت محترم توسعه و نوسازی ناوگان هوایی کشور را در دستور کار خود قرار داده است و گزینههای خرید هواپیما از شرکتهای ایرباس و بویینگ در حال انجام و پیگیری است، ضمن آنکه ایجاد هماهنگی میانِ نهادهای مسؤول در فرونشاندن آتشسوزی جنگلها و استفادهی بهینه از ظرفیتِ موجود، نیاز و خواستِ فوری همهی دوستداران زیستبوم ایران است، گاه آن فرا رسیده که نیاز واقعی توسعهی ناوگان آتشنشانی هوایی سنجیده شده و این نیازمندی در زودترین زمان در فهرست خرید قرار داده شود. امید است که پایداری و پافشاری در توسعهی پایدار کشور عزیزمان ایران، بر پایهی شعارهای دادهشده، همچنان از ویژگیهای برجستهی دولت تدبیر و امید باشد».
گفتنی است «دیدهبان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» شبکهای از انجمنهای دوستدار میراث فرهنگی و محیطزیست است که در زمینهی پاسداری از این میراث فعالیت دارد.
طبق تحقیقات انجام شده سالانه بین 500 میلیون تا یک تریلیون عدد کیسه پلاستیکی توسط مردم کره زمین استفاده می شود. متاسفانه مصرف وافر کیسه های پلاستیکی و دور ریختن آن ها تنها پس از یک بار استفاده، از پیامد های جوامع مصرفی است که زیان های جبران ناپذیری برای طبیعت دارد. افراد بسیاری در کمال بی توجهی کیسه های پلاستیکی را پس از استفاده در محیط اطراف خود رها می سازند و باد آن ها را با خود به هر گوشه ای می برد. ولی خوشبختانه هر روزه تعداد بیشتری از مردم سراسر دنیا نسبت به مشکلات زیست محیطی ناشی از استفاده و رها کردن کیسه های نایلونی آگاه می شوند و برای حذف آن از زندگی روزانه خود تلاش می کنند.
1-تولید کیسه های پلاستیکی سالانه بیش از هزار کیلوگرم کربن در هوا منتشر می کند.
2-سالانه حدود 60 تا100میلیون بشکه نفت برای تولید کیسه های پلاستیکی مورد نیاز است.
3-سالانه هزاران گونه از جانوران آبزی از قبل وال، دلفین، فک، لاک پشت، ماهی ها و پرندگان بر اثر بلعیدن کیسه های نایلونی و یا گیر کردن در آنها دچار خفگی شده و از بین می روند (تنها در دریای مدیترانه حدود 250 میلیارد ذره ی پلاستیکی به وزن 500 تن وجود دارد).
4-برای تجزیه اغلب این کیسه ها به زمانی بیش از 400سال نیاز است . حتی بعضی از محاسبات، این زمان را تا حدود 1000 سال تخمین زده اند (این یعنی تا کنون هیچ کیسه ای به طبیعت برنگشته است.)
5- در مناطقی که این
کیسه ها در طبیعت رها می شوند، به علت روند بسیار کند تجزیه آن ها، منظره بسیار
ناخوشایند آن، روح هر انسانی را می آزارد و نوعی آلودگی منظر محسوب می شود. علاوه
بر این چون کیسه های پلاستیکی از مواد پلی اتیلنی ساخته
می شوند، گازهای گلخانه ای بسیار مضری را نیز از خود ساطع می کند.
6- در مناطق مرطوب و پرباران وجود کیسه ها در طبیعت محل مناسبی برای تخم گذاری و رشد انواع حشرات از جمله پشه مالاریا است.
7-هنگامی که کیسه ها شروع به تجزیه شدن می کنند، تکه های بسیار کوچکی از مواد سمی ناشی از تجزیه به داخل خاک، آب رودخانه ها و دریاچه ها و اقیانوس ها نفوذ می کند که نهایتاً وارد بدن انسان ها خواهد شد.
8-آمارها نشان می دهد که مصرف کیسه های پلاستیکی در دنیا بیش از 500 میلیارد کیسه در سال است و تنها 3 درصد از این مقدار بازیافت می شود. به عبارت دیگر در هر دقیقه یک میلیون کیسه پلاستیک در دنیا مصرف می شود.
9-در حال حاضر کشورهایی از جمله انگلستان، چین، ایتالیا، استرالیا، هند، فرانسه، بوتان، بنگلادش و بعضی از کشورهای آفریقایی و بعضی از شهرهای آمریکا استفاده از کیسه های پلاستیکی را ممنوع کرده اند و برخی دیگر از کشورها، از جمله ایرلند، بلژیک و چندین ایالت در آمریکا با تعیین مالیات برا این کیسه ها قیمت آن ها را افزایش داده اند تا جذابیت آن ها برای مشتریان کاهش یابد.
10-کلیه پلاستیک ها می توانند بازیافت شوند، به شرط این که آن ها را به پایگاهای بازیافت تحویل دهیم. آمارها نشان می دهند که تنها 10% از بطری های پلاستیکی تولید شده بازیافت می شوند و 90% دیگر بر روی زمین یا در اقیانوس ها باقی می مانند.
راه حل ها :
1.در هنگام خرید با خود کیسه های پارچه ای یا پلاستیکی ضخیم یا در صورت موجود بودن، کیسه های پلاستیکی قابل تجزیه همراه داشته باشیم.
2.قبل از تحویل کیسه های پلاستیک و ظروف پلاستیکی به بازیافت تا حد ممکن از آن ها استفاده مجدد نماییم. برای نمونه استفاده از کیسه های پلاستیکی مستعمل برای سطل های زباله.
3.در صورت داشتن مغازه یا فروشگاه از دادن
کیسه های نایلونی خودداری کنیم و به جای آن از کیسه های کاغذی یا کیسه های پلاستیک
ضخیم و یا کیسه های پلاستیک تجزیه پذیر استفاده نماییم و علت این کار را نیز برای
مشتریان مان توضیح دهیم تا آن ها نیز در این راه با ما همراه شوند.
4.مطالب این بروشور را در جمع های دوستانه خود بازگو نماییم و به صورت گروهی متعهد شویم که از این به بعد برای هر نوع خریدی از قبل با خود کیسه به همراه داشته باشیم.
5.با مسئولین دولتی به خصوص اصناف، در زمینه تصویب قوانینی برای کاهش و عدم مصرف کیسه های پلاستیکی صحبت نماییم.
6.به گروه های حامی محیط زیست بپیوندیم.
7.وبلاگ ها و سایت های اطلاع رسانی و آموزشی در زمینه محیط زیست مطالعه نماییم.
8.وبلاگ ها و سایت های اطلاع رسانی و آموزشی در زمینه زیست را بخوانیم.
9.به کودکان خود آموزش دهیم که برای داشتن محیط زیستی سالم، کمتر از پلاستیک استفاده کنند و زباله های پلاستیکی را دور نیندازند و آن ها را به جمع آوری و تفکیک زباله های پلاستیکی تشویق کنیم.
10.اگر به جای استفاده از کیسه های پلاستیکی از ساک های خرید دائمی استفاده کنیم در طول هفته حداقل 6 کیسه و در طول سال حداقل 288 کیسه را مصرف نکرده ایم.
"زندگی انسان چنان وابسته به محیط زیست است که حذف آن به هیچ وجه قابل تصور نیست. چرا که در وهله نخست به حذف انسان و حیات بشری منجر می شود. در واقع باید توجه داشت که محیط زیست می تواندبدون انسان ها زنده بماند، اما انسان ها بدون محیط زیست نمی توانند زنده باشند."
امروز نوزدهم تیرماه 95 مردم روستای ماهفرخان در ساختمان خدمات کشاورزی روستای خود تجمع کردند و اعتراض خود را نسبت به حفر چاه کمکی -برای باغات دهستان خیر- در این روستا ابراز داشتند. به درخواست مردم ضیایی بخشدار رونیز در بین آن ها حاضر شد و دغدغه های آن ها را شنید و قول رسیدگی داد. این تجمع به دور از هر گونه خشونت و جدال، پس از ساعتی با نوشتن صورتجلسه و قول آقای بخشدار برای رسیدگی، به پایان رسید.
دستگاه حفاری هنوز در موقعیت مستقر می باشد!
لازم به یادآوریست که دهستان خیر در کنار دریاچه ی بختگان قرار دارد.
به گفته کارشناسان برای تولید هر کیلو هندوانه بین 250 تا 500 لیتر آب مصرف می شود و هر کیلو از همین هندوانه توسط کشاورز به قیمت حدود 200 تومان فروخته می شود. از طرفی قیمت یک لیتر آب بسته بندی شده 1000 تومان است. با توجه به مباحث آب مجازی، تولید هر کیلو هندوانه بین 250 هزار تا 500 هزار تومان هزینه دارد و با نرخ هر کیلو 200 تومان عرضه می گردد!
چیت چیان وزیر نیرو: در زمینه تولید و صادرات باید بر روی آن دسته از محصولات کشاورزی تمرکز کنیم که به آب کمی نیاز دارد. حقیقتا صادرات هندوانه به علت این که برای تولیدش باید میزان زیادی آب مصرف شود عاقلانه و منطقی نیست.
حجتی وزیر جهاد کشاورزی: باید با کنترل و مدیریت عرضه و تقاضا در زمینه کاشت محصولات، به گونه ای برنامه ریزی شود که محصولات پر آب بیش از اندازه تولید نشوند و به نوعی با این محدودیت شدید آبی، صادرات آب نداشته باشیم.
مسئولین گرامی عکس های زیر را ببینید و کمی بیندیشید!
عکس ها مربوط به ایج هستند. (تاریخ 17 تیر 95)
بنا بر گزارش یکی از اعضاء دیده بان استهبان در دهستان خیر:
"جهاد کشاورزی شهرستان قصد حفر یک حلقه چاه کمکی به باغات انجیر و سیاه درختان خیر، در مرکز روستای ماهفرخان را دارد که اهالی روستا نسبت به مکان حفر چاه معترض (هستند) و مراتب اعتراض خود را با نوشتن طومار اعلام نمودند."
این طومار دیروز چهارشنبه در محل برگزاری نماز عید فطر به امضاء اهالی رسیده است.
پیامدهای اعمال سیاست های آبی نادرست و سوء مدیریت در حوزه آب در طی دهه های اخیر را هم اکنون در سرتاسر ایران زمین می بینیم. با ادامه روند فعلی و عدم برنامه ریزی صحیح برای کنترل منابع آب و پیشگیری از تاراج آن، نابودی این سرزمین را تسریع خواهد کرد. هم اکنون مردم به "بحران آب" باور پیدا کرده اند و دولت باید از این ظرفیت عظیم اجتماعی برای رسیدگی به بحران استفاده نماید و کشور را از این برزخ وحشتناکی که به آن دچار شده است، برهاند.
دریاچه ی بختگان منشا حیات منطقه ی ماست. چرا ما به این موضوع بی توجهیم؟
چرا مسئولین ما تلاشی برای احیاء آن نمی کنند؟
بختگان دومین دریاچه بزرگ ایران است ولی چرا برعکس دریاچه ارومیه توجهی به آن نمی شود؟
خانم ابتکار، دلیل بی توجهی شما چیست؟! آیا اطلاعی از آمار شیوع سرطان و بیماری های دیگر در حاشیه بختگان دارید؟ آیا اصلا برایتان مهم است؟!
به هر روی تنش های آبی فعلی نتیجه ی عملکرد مسئولان و بی توجهی مردم در دهه های اخیر است و حالا که می دانیم راه اشتباه رفته ایم باید در صدد اصلاح برنامه و جلوگیری از آسیب بیشتر کشور باشیم.
ما می خواهیم باز هم پرواز فلامینگوها و چنگرها را بر فراز دریاچه بختگان ببینیم. بیایید دست در دست هم برای تحقق این آرزوی دست یافتنی تلاش کنیم.
به امید آن روز