معدن یا ترمیناتور؟!

همان طور که می دانید چند سالی است که معدن کاوی در منطقه ی "بَیَلّو" واقع در کوه های تودج استهبان شروع شده است. "بَیَلّو" بلندترین قله ی استهبان و با ارتفاع حدود 2900 متر است. مدتی پیش با شروع گمانه زنی ها برای یافتن منطقه ی مناسب، بُرش سنگ ها بر روی این قله چنان گرد و خاکی به پا کرده بود که با آتش سوزی اشتباه گرفته شد و نیروهای منابع طبیعی به منطقه اعزام گردیدند! تا به حال کیفیت کانی های معادنی که در استهبان گمانه زنی شده اند، مناسب نبوده و تمامی آن ها متوقف شده اند. پیامدهای منفی این دخالت در طبیعت را می توان این طور بیان کرد:

-    -نابودی ذخیره گاه اُرس (سرو کوهی)؛ این ذخیره گاه در جنوب کشور یکتا و بی نظیر است.

-    -تاثیر بسیار مخرب بر گونه های گیاهان دارویی منطقه

-   -ایجاد آلودگی هوا برای شهرستان و تشدید بیماری های قلبی، تنفسی و پوستی (بر اساس گُلباد دراز مدت، باد غالب منطقه از سمت معدن به طرف شهر است.)

-     -گسترش شکار غیر مجاز در منطقه و تهدید گونه های جانوری مختلف

      -آلودگی محیط، چنان که الان محدوده ی معدن زباله های فراوانی دیده می شود.

-    -احتمال مسدود شدن مسیر چشمه های منطقه با فعالیت هایی مانند راه سازی و انفجارهای احتمالی که انجام می شود و حتا احتمال ایجاد گسل و تخریب منابع آب زیر زمینی

-     -کاهش شدید امنیت منطقه با توجه به اتفاقات گذشته در این منطقه

-     -و ...

آیا با دانستن همین چند مورد، می توان آینده بیمناکی را برای مردم استهبان متصور شد؟! چه کسی پاسخگوی این پیامدها خواهد بود؟ "بَیَلّو" بلندترین قله ی استهبان است و منطقه ای بکر، چرا باید مجوزی برای نابودیش صادر شود؟! دولت مدعی محیط زیست کجاست؟ چرا مجوزهای فله ای را که در سال های قبل صادر شده، باطل نمی کنند؟ چرا در سال های قبل تنها به یک نفر 5 مجوز معدن کاوی داده می شود؟ مگر منابع طبیعی و جنگل های ما ملی نیست؟

   منطقه ی بکر و زیبای کوه تودج استهبان پتانسیل های زیادی برای ایجاد مشاغل مختلف دارد که می توان در زمانی دیگر به آن پرداخت.

    تودج را دریابید!