مادرکشی

گلوی هر رود را سد زدیم،

دریاچه مُرد!

پای هر مزرعه چاه عمیق انداختیم،

تالاب مُرد!

در دل هر کوه جاده کشیدیم،

چشمه مُرد!

جنگ آب راه انداختیم

در شهر و دِه،

زمین رنگ خون گرفت!

ما همان فرزندانیم

که مادر می کُشیم!

مهدی آیینی

به سرطان نزدیک می شوید!

فارس ...، به همین زودی ها!

با خشکیدن و خشکاندن تالاب های فارس، کانون هایی برای ایجاد ریزگرد به وجود آمد. متاسفانه ریزگردها عوامل بیماری زا را از بستر خشکیده ی تالاب ها، با خود تا دورترین نقاط حمل خواهند کرد. این ذرات هولناک شامل فلزات سنگین، بازمانده های کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات، پسماند و فاضلاب کارخانه ها و کارگاه هایی که به رودخانه ها و نهایتا تالاب ها سرازیر شده اند و ... می باشد.

ما به خود و نسل های آینده بدهکاریم!

ما بدترین ها را برای فرزندان خود به یادگار گذاشتیه ایم!

ما نسلی هستیم که مورد لعن ونفرین فرزندان خود قرار خواهیم گرفت!

کاش کاری کنیم و بیشتر از این نابودگر خود، ایرانیان و ایران زمین نباشیم.

ما خفتگان تاریخ لقب خواهیم گرفت!

آب را سد نکنید...

قاتلی به نام ...

سدها نفس بختگان را بریدند!

رود کُر بزرگترین رودخانه استان فارس است که از کوه های پالانگردی در شهرستان اقلید سرچشمه می گیرد و پس از پیوستن آب تعدادی از چشمه های این شهرستان با آن، از ناحیه تنگ بُراق وارد شهرستان مرودشت می شود. این رود در نهایت به دریاچه بختگان می‌ریزد. (بخوانید: می ریخت!)

(رود کُر، قبل از احداث سد سیوند و ملاصدرا)

(رود کُر، این روزها)

طول رودخانه کر تا دریاچه بختگان 280 کیلومتر است و بزرگ‌ترین رودخانه استان فارس به شمار می رود. این رودخانه که منبع اصلی تامین آب دریاچه بختگان بود، با ساخت سدهای ملاصدرا و سیوند خشک شد تا آخرین امید احیای تالاب رو به خاموش برود.

بی تردید بیشتر سدها قاتل رودخانه ها، تالاب ها، مراتع و جنگل ها و تمام طبیعت هستند. کاش اراده ای استوار پیدا می شد تا به دور از سیاست بازی، از ادامه این روند نابودگر جلوگیری می کرد.

بد نیست بدانید که بیش از 10 دریاچه و تالاب در فارس خشک شده اند یا رو به خاموشی کامل هستند و این فرجام سیاست های نادرست آبی ماست و نه خشکسالی!

سرزمین فارس رو به خشکی و نابودی است. آخرین نشانه های بیابانی شدن در فارس بروز کرده است. پروردگارا نگه دار از زوالش!

*عکس ها از سیروس زارع

روز جهانی تالاب ها

روز جهانی تالاب ها

۱۳ بهمن‌ماه (دوم فوریه) روز جهانی تالاب‌ها نام‌گذاری شده‌ است. چنین روزی در سال ۱۳۴۹ در شهر رامسر، معاهده‌ای جهانی برای حفاظت از تالاب‌ها به تصویب رسید که به «کنوانسیون رامسر» مشهور شد. این معاهده ۱۵۸ کشور عضو را ملزم به تعیین و حفظ تالابهای با اهمیت بین المللی و تشویق به استفاده خردمندانه از آنها می نماید. تالاب (wetland) مکانی است که آبی با عمق کم، قسمتی از زمین را پوشانده باشد. تعریف تالاب از منظر کنوانسیون جهانی حفاظت از تالاب ها (کنوانسیون رامسر)‌ مناطقی است پوشیده از مرداب، باتلاق، لجن زار یا آبگیرهای طبیعی و مصنوعی اعم از دائمی یا موقت که در آن آب های شور یا شیرین به صورت راکد یا جاری یافت می شود، از جمله شامل آبگیرهای دریایی که عمق آنها در پائین ترین حد جزر از شش متر تجاوز نکند.

اطلاعات بیشتر را در دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران بخوانید.

*