پُر کردن چاه های غیر مجاز در حاشیه بختگان-استهبان -2

درخواست از سران سه قوه برای رسیدگی به موضوع محیط بانان

جناب آقای حسن روحانی، رییس محترم قوه‌ی مجریه

جناب آقای صادق لاریجانی، رییس محترم قوه‌ی قضاییه

جناب آقای علی لاریجانی، رییس محترم قوه‌ی مقننه

 

با سلام و احترام

همان‌گونه که اطلاع دارید در سه ماه گذشته، یک جنگل‌بان و سه محیط‌بان به دست متجاوزان به منابع طبیعی و محیط‌زیست کشور کشته شده‌اند و یک محیط‌بان دیگر هم به شدت زخمی شده است. می‌توان گفت که این جنایت‌ها و گستاخی‌ها، که متأسفانه رو به افزایش است، اقتدار حاکمیت در حفظ سرمایه‌های ملی کشور را نشانه گرفته است. هم‌چنین، این‌گونه رویدادهای تلخ موجب دلسرد شدن دیگر محیط‌بانان و جنگل‌بانان، و فعالان غیردولتی محیط‌زیست، خواهد شد.

از این رو پیشنهاد می‌شود:

1. کسانی که به صورت غیرمجاز، با اسلحه وارد مناطق حفاظت‌شده و حوزه‌های مأموریت جنگل‌بانان می‌شوند، جزو «اشرار مسلح» قلمداد گردند؛

2. با اجرای دقیق قوانین جاری و وضع قوانین تکمیلی، حمایت کاملی از مدافعان طبیعت کشور، به عنوان «ضابط قضایی»، صورت گیرد؛

3. مدافعان طبیعت کشور تحت پوشش بیمه‌های مسوولیت مدنی با پوشش نامحدود قرار گیرند تا در جبران دیه‌هایی که ممکن است به آن محکوم ‌شوند، دچار مشکل نگردند؛

4. بودجه‌ی لازم برای استخدام محیط‌بان و جنگل‌بان، تا حدی که در زمینه‌ی تعداد این مأموران به استانداردهای جهانی نزدیک شویم، تأمین گردد. هم‌چنین نیروهای نظامی و انتظامی برای حفاظت از عرصه‌های حفاظت‌شده به کار گرفته شوند؛

5- هرچه سریع‌تر، بودجه‌ی لازم به منظور برگزاری دوره‌های آموزش دفاع شخصی برای محیط‌بانان و جنگل‌بانان، و تجهیز آنان به وسایل دیدبانی و حفاظتی، تأمین گردد؛

6. با کمک سازمان‌های مردم‌نهاد، دوره‌های ترویج و آموزش اصول حفاظت محیط‌زیست، برای اهالی روستاها و شهرهای نزدیک به مناطق حفاظت‌شده برگزار گردد؛

7. هرچه زودتر، نشست‌هایی با حضور متخصصان و فعالان محیط‌زیست برگزار گردد تا شیوه‌های مدیریت مناطق حفاظت‌شده ارزیابی شود و درصورت لزوم مورد تجدید نظر قرار گیرد.

 

حسین آخانی ـ استاد زیست‌شناسی دانشگاه تهران

علیرضا افشاری ـ دبیر دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی

بهمن ایزدی ـ رییس هیأت‌مدیره‌ی کانون سبز فارس و رییس هیأت‌مدیره‌ی گنجه‌ی پشتیبان زیست‌بوم

عباس محمدی ـ مدیر گروه دیده‌بان کوهستان انجمن کوه‌نوردان ایران

[به نمایندگی از سوی صدها شخصیت فعال در حوزه‌ی دفاع از محیط‌زیست و محیط‌بانان که در فضاهای مجازی موافقت خود را با مضمون بالا اعلام کرده اند.]

پخش فیلم مستند

مادرکُشی

پنجشنبه 30 اردیبهشت           ساعت 8:30 شب              پارک آبشار

نامه به هیات‌رییسه مجلس برای طرح حفظ کاربری اراضی کشاورزی

به‌نام خدا

حضور محترم هیأت‌رییسه‌ی مجلس شورای اسلامی

با عرض سلام و تقدیم ادب و احترام خدمت نمایندگان شریف ملت

قطعاً مستحضرید که طرح موسوم به «حفظ کاربری اراضی کشاورزی»، که بر اساس اصل 85 قانون اساسی در کمیسیون کشاورزی تدوین گردیده، چگونه در ماه‌های اخیر اسباب آشفتگی ذهنی تمامی دست‌اندرکاران و کنشگرانِ حوزه‌ی محیط زیست و منابع طبیعی کشور شده، به‌طوری که در این‌باره بالغ بر ده‌ها مقاله‌ی انتقادی در رسانه‌ها منتشر شده و نسبت به آن نامه‌های اعتراضیِ بسیاری با امضای شماری از استادان و فعالانِ این حوزه‌ها در سراسر کشور و حتی کارشناسانِ «سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور» تهیه شده است که این‌ها بخشی از این نمود نگرانی‌ها در مواجهه با تدوین طرحی نابه‌جا و در تعارض کامل با اصول محیط‌زیستی و صیانت پایدار از عرصه‌های طبیعی کشور است.

امید این بود که طراحان طرح با توجه به واکنش یکپارچه دغدغه‌مندان حوزه‌های یادشده از این طرحِ خام عدول کرده و اگر نیتی مبنی بر حفظ کاربری اراضی کشاورزی دارند دست‌کم بر اساس اختیار اصلاحی خود در همین راستا اقدام نمایند، و در مبحث مهم جنگل‌ها و منابع طبیعی ورود و نسبت به آن تعیین تکلیف ننمایند، لیکن مواد متعدد این طرح و روند کار و اصلاحیات پی در پی، که عملاً هیچ‌گونه تغییر محتوایی را شامل نیست، حاکی از مسایل دیگری است که ورود به آنها هدف این نامه‌ی سرگشاده نیست. لیکن خواست ما، جمعی از کنشگران حوزه‌های محیط زیست و میراث فرهنگی در سراسر کشور، از هیأت‌رییسه و نمایندگان شریف ملت این است که بررسی موضوعی تا این حد مناقشه‌برانگیز و به‌ویژه تا بدین پایه از اهمیت را، که نسبت به 85 درصد از اراضی کشور تعیین تکلیف می‌کند، به فرصتی مناسب و با نظر تمامی نمایندگان موکول نمایند تا مبادا از باب تصویبی شتاب‌زده و بحث‌برانگیز ــ آن‌هم در این چند روزِ کاری باقی‌مانده از مجلس نهم که در آنها با سرعت به برخی امور معوقه رسیدگی می‌شود ــ ضربه‌ای جبران‌ناپذیر بر عرصه‌های طبیعی و انفال کشور وارد شود که هم‌اکنون هم در وضعیتی بسیار أسف‌بار به سر می‌برند.

پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی                                iran-pooyesh.ir

ایجاد منطقه گردشگری به چه قیمتی؟!

آیا پیامدهای گردشگری ناپایدار را باید پذیرفت؟ حضور بی برنامه و بدون کنترل خیل گردشگران در مناطق گردشگری استهبان، به ویژه "سرآسیاب" چه دست آوردهایی خواهد داشت؟ آیا باید چشم خود را بر اثرات نابودگر این حضور بی حساب و کتاب ببندیم تا هر روز جمعیت ورودی گردشگران را افزایش دهیم؟

وقتی سیل گردشگران بدون هیچ محدودیتی و فارغ از هر گونه کنترلی وارد منطقه می شوند، نباید انتظاری به جز تخریب این مناطق داشت. متولیان و مسئولان از جمله جهاد کشاورزی، اوقاف و امور خیریه، محیط زیست و به ویژه شهرداری، باید قوانین و محدودیت هایی را برای گردشگران لحاظ نمایند. گردشگر باید بداند که اجازه ورود به با باغات را ندارد -هر چند حائل و دیواری وجود نداشته باشد- گردشگر باید بداند که در صورت ایجاد هر گونه خسارت جریمه خواهد شد، ضروری ست که گردشگر متوجه باشد اگر درختی را شکست یا زباله هایش را در محل گذاشت، جریمه خواهد شد. او باید یاد بگیرد که تنها می تواند در راه های موجود قدم بردارد و نه هر جا که اراده نماید و ... اما متاسفانه تنها و تنها افزایش حجم گردشگران مورد نظر است و دیگر هیچ!

نگاه مصرف گرایانه به این موضوع نتیجه ای جز نابودی منابع اولیه و در پی آن نابودی منطقه نخواهد داشت. از این که هر هفته چند صد نفر مسافر و گردشگر به استهبان می آیند، باید شادمان بود اما این را نیز باید بدانیم که ادامه ی این سبک گردشگرپذیری، نوعی خودزنی آگاهانه هست. هم اکنون که کمتر از دو سال از احداث آبشار مصنوعی گذشته است، پیامدهای حضور خیل گردشگران را با نابودی روزافزون درختان چنار، فرسایش شدید خاک در منطقه، خشک شدن بیشتر درختان گردو، افزایش حجم زباله ها و ... مشاهده می کنیم. جبران خسارت نه امکان پذیر است و نه عاقلانه. آیا حفاظت از داشته هایمان سهل تر از جبران مافات نیست؟! جبران خسارات، به دلیل تعداد تخریب ها که رابطه مستقیمی با تعداد گردشگران دارد، تقریبا بی نتیجه خواهد بود. به عنوان مثال به جای هر درخت چناری که خشک می شود یا می شکند، اگر درختی هم کاشته شود به سرانجام نخواهد رسید. چون محافظت از یک نهال نورسته بسیار سخت تر از یک درخت تنومند است. کاش برنامه هایی بلند مدت و زیر بنایی طراحی شود تا بتوان با نگاهی به توسعه ی پایدار منطقه، بازخوردهای آن را بدون تخریب و نابودی منابع اولیه، در دراز مدت ببینیم. راهکارهای بسیاری وجود دارد که بتوان ضمن نگهداری این موهبت ها، از این سرمایه های خداوندی بیشتر بهره برد.

(عکس ها از سرکار خانم سارا سعیدی)

دعوت به حضور دوباره

حماسه ای دوباره

فراخوان «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» برای حضور دوباره‌ی کنشگران و دوستداران محیط‌زیست و میراث فرهنگی در پای صندوق‌های رأی

«پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» پیرو مسؤولیت سنگینی که برای دفاع از حوزه‌های محیط‌زیست و میراث فرهنگی در عرصه‌ی انتخابات برای خود قائل شده است از همه‌ی کنشگران و دوستداران این دو حوزه می‌خواهد در دور دوم انتخابات دهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی نیز حضوری مؤثر داشته باشند. امیدواریم کسانی پا به نهاد قانونگذاری کشور بگذارند که، برخلافِ برخی از پیشینان‌شان، درک درستی از اهمیت نگهداشتِ زیست‌بوم و یادگارهای فرهنگی کشور داشته باشند؛ و امید که این نمایندگانِ آگاه بتوانند با دگرگون کردن قوانینِ نادرست و گذاردنِ قانون‌هایی همسو با توسعه‌ی پایدار، گام به گام، این سیل بزرگِ ویرانگر را که می‌رود نقطه‌ی پایانی بر زندگی هوشمندانه‌ی انسانِ ایرانی باشد برگردانند.

«پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» برای رسیدنِ به چنین آرمانی در کنار این نمایندگان خواهد بود و در نظر دارد، به یاری سمن‌های این دو عرصه، مشکلات و آسیب‌های کارشناسی‌شده‌ را به آن بزرگواران بازتاب دهد تا در نهایت با کاری گروهی این زخم ملی را درمان کنیم.

برای آگاهی از برنامه و هدف و اعضای هسته مرکزی پویش بنگرید به تارنمای آن ـ بخش‌های درباره‌ی ما و خبر شادباش نوروزی:

http://iran-pooyesh.ir/

بختگان تنهاست...

بختگان آنجاست، بختگانم تنهاست...

... با ادامه روند فعلی، دریاچه ی این «یاران مهربان»، به طور کامل در زیر خروارها خاک مدفون خواهد شد و به زودی «اَپوش» (دیو خشکسالی و دشمن تیشتر، که کارش جلوگیری از به آسمان رفتن آب‌های باران‌ساز است)؛ بختگان را زندانی خود خواهد کرد. بختگان خشک و رنجور است. بختگان کمک می خواهد. کودکان استهبان خواستار توجه مسوولان به بختگان هستند. بختگان جان ندارد، از بس که آب ندارد. بختگان دارد می‌میرد...

یادداشت کامل در:

روزنامه افسانه

پویش پاسداری رسانه ای شد.

اعلام موجودیت «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی»

«نقش مجلس در صیانت از میراث و محیط زیست»

"پویش پاسداری" امروز یکشنبه 6 دی ماه 94 در پژوهشکده فرهنگ و هنر و معماری جهاد دانشگاهی و با حضور دکتر مهدی حجت و دکتر رضا مکنون، اعلام موجودیت کرد.

لینک کامل خبر در  خبر آنلاین